Tripreport Tanzania 02-05-2004 t/m 24-05-2004

Ook de grensovergang van Tanzania verloopt vlotjes, al kost het wel een arm en een leg. Het ergste is nog wel dat je alleen maar in dollars kan betalen. Terwijl Peter aan de visa etc werkt zit ik in de auto, omringt door allemaal tanzaniaanse geldwisselaars. Ze blijven vriendelijk een praatje maken ondanks dat we niet hoeven te wisselen.Vanaf de grens bij Kaporo naar Mbeya is de route groen. Allemaal bomen, bergen met daartussen heel veel bananen en thee plantages. De weg is vrij goed en we rijden door. Na Mbeya wordt het landschap ietsje kaler met meer bebouwing maar na Matakombe ook aangeplante naaldbossen. Alles is geel hier van de zonnebloemen en de bloemen in de berm.

Om 1/2 5 (we zijn dan al 9 uur aan het rijden) moeten we nog 100km tot aan de Kisolanza farm (campsite). Het uitzicht is zo mooi en we zien allerlei gekke vervoersmiddelen dus is het toch wel vol te houden.

Als we babanen willen kopen (en er een foto van maken) vragen ze niet alleen geld voor de bananen maar ook voor de foto. Dus nemen we alleen een foto van de gekochte bananen want betalen om van trossen bananen een foto te maken doen we niet.Het leukste vervoersmiddel dat we gezien hebben is stepjes gemaakt van hout, echte Fred Flinstone stepjes. Dus alles, inclusief de wielen waren van hout. We hadden er graag een foto van genomen, maar de ervaring met de bananen maakte dat we het maar niet probeerden. Ook zien we fietsers met stapels hout achterop (en dat tegen de bergen opfietsend) dat je je afvraagt of dat wel goed gaat. Diep in m'n hart ben ik blij dat ze hier geen ezels hebben maar fietsen.

Als we moe aankomen bij de Old Farmhouse Kisolanza, zien we een goede camping met warm water en goede plekjes om de auto neer te zetten. Een super vriendelijke engelsman (mngr) komt even een gelzellig praatje maken en vertellen over al zijn omzwervingen over de wereld (lopend). Het is vrij hoog (boven 2000m) dus koud, en we trekken allemaal winterkleren aan. Als we dachten dat op deze hoogte en met deze kou en met wind er geen muggen zouden zijn, nou dan hadeen we dat echt verkeerd gedacht. Gelukkig kunnen we hier eten, en wat voor eten.

Een 3 gangen diner met heerlijke soep, heel veel verschillende groentes, gepofte aardappels en lamskoteletten. Het toetje was helemaal een verrassing, een mengsel van fruit (leek op vulling van appelgebak, met room en cake). En dat in een super gezellige/romantische omgeving met kaarsjes en gedekte tafels. Oh wat is het toch heerlijk om af en toe zo verwent te worden.

De hele avond met een nederlands arts met haar man en baby zitten praten over haar werk als arts in Tanzania. Ondanks de kou (het was toch wel 18C) was dit een super avond. We hebben geen verlichting nodig want de maan is bijna vol en de hemel is helder met miljarden sterren.

We gaan rustig aan naar Iringa. Nu zien we allemaal fietsers berregie op en berregie af met gele jerrycans. Het gekke in Afrika is dat je niet alleen allemaal dezelfde winkeltjes bij elkaar hebt, maar ook vervoersmiddelen zijn blijkbaar plek bepalend. Hebben we de dag ervoor allemaal mensen gezien met stepjes, en even verder fietsers met bergen hout en weer een stuk verder alleen maar ossewagens, nu zijn het alleen maar fietsers met gele jerrycans.

Iringa ligt boven op een berg en de weg ernaar toe is er 1 met allemaal gaten. Na Marokko zijn we altijd extra op ons hoede in bergen met steile, onoverzichtelijke bochten want je weet nooit of er niet een dalla dalla (trotro=taxibusje) de bocht om komt scheuren. Ze hebben niet alleen haast maar de meeste van die busjes zien eruit alsof ze geen remmen meer hebben (in ieder geval geen profiel meer op hun banden en zwaar overbeladen). Die taxi's zien eruit als een varkenstransport van Ned naar Italie (veels te veel in 1 auto gepropt).

We zijn zonder kleerscheuren boven op de berg gekomen en dan zien we opeens een grote stad boven op de berg. Nadat we geld gewisseld hebben (de koers bij de grens was nog slechter dan dat we al vermoedde) en boodschappen doen voordat we naar Rhuaha Nat Park gaan.

De route naar Rhuaha gaat (eerst weer berregie af maar dan over een hobbelweg vol met gaten en verzakkingen) 130 km door een schitterend landschap van maisvelden, bomen, dorpjes maar vooral heel veel bloemen in de berm. Het ziet ons letterlijk geel, paars en rood voor de ogen. Het kan nadelig zijn om in of na het regenseizoen te gaan maar qua groen en bloemen is het de beste tijd van het jaar.

Zo'n 50km voor Rhuaha kan je kiezen voor 2 routes naar het park, wij nemen de route via de dorpjes. Mooie mensen in traditionele kleding (een soort Massai maar dan met blauwe kleding. Net nadat we het bordje van Rhuaha (nog zo'n 9 km tot de gate) hebben we opeens tsee-tsee vliegen in de auto. Peter in paniek want na Kafue Park in Zambia is hij niet erg gecharmeerd van die vliegen. We doen de ramen dicht, Peter trekt zelf sokken en een t-shirt met lange mouwen aan. Maar na een paar minuten komt er een volgezogen tsee-tsee zich melden bij het raam (binnen). Of hij aub naar buiten mag, hij was zo volgezogen (gezien z'n dikke rode achterlijf) dat hij bijna niet omhoog kon vliegen. Nou wil je zo'n volgevreten tsee-tsee niet doodmeppen in de auto want dat geeft nogal een zooitje. Bloedvlekke zijn zo moeilijk te verwijderen. Walgend laat Peter het beest naar buiten (deur op een heel klein kiertje om de vlieg z'n broertjes en zusjes niet naar binnen te laten.

Tsee-tsee's zijn slimme vliegen. Ze proberen via je raam binnen te komen (ze knallen gewoon tegen de ruiten aan) en als ze volgegeten/gedronken zijn met jouw bloed weten ze ook dat ze via het raam er weer uit kunnen. Bij de gate vragen we (voordat Peter de deur open doet) of er tsee-tsee vligen zijn. Nee hoor zegt de guard, met een tsee-tsee vlieg op z'n neus "Wij hebben hier geen tsee-tsee's in het park". Als het aan Peter had gelegen waren we rechtsomkeer gemaakt, maar om nu zo laat nog weer die slechte track naar Iringa terug te rijden is te gek. Met de ramen dicht (bleodheet) gaan we arm (het park kost 30 dollar p/p/p24uur, 15 dollar voor de auto en 20 dollar p/p voor camping.

Die kosten zijn we ala minuut weer vergeten als we het park ingaan. Direct bij de brug zien we een giant heron (enorm grote reiger) en als we de heuvels ingaan worden we getracteerd op een super, schitterend landschap. Bergen. bosjes, boababs, stenen, riviertjes en ga zo maar door. Niet veel dieren in het heuvellandschap, maar wat een mooi park. Genietend rijden we richting de "camping" (we hebben bandas=soort huisjes genomen want dan hadden we tenminste een douche) als we opeens vlakten zien en de Rhuaha rivier. En dan zien we opeens ook de dieren, eerst giraffen, zebra's, eland antilopen en impala's en dat DAAR IS TIE DAN: DE BUFFELS. Na 9 maanden hebben we de big 5 gezien ( er zijn mensen die dat in 3 dagen doen!!).

Nadat we ons plekje voor de nacht gezien hebben en we nu weten war dat is gaan we een middag gamedrive doen. Direct na de bandas worden we al getracteerd op buffels, waterbucks, crowned kraanvogels, jackhalzen, visarenden, yellow billed storks etc etc en dat met op de achtergrond boababs. We zien in de verte ground hornbills en als we daar langszaam naar toe rijden zien we opeens een leeuwin die aan het loeren en sluipen is. Ze sluipt voor onze auto langs, op weg naar wrattenzwijnen en zebra's. We hebben een hele tijd staan kijken maar helaas waren zowel de zebra's en de zwijntjes te slim. Wij zijn de enige bezoekers in Rhuaha en als je dan zo midden in de natuur staat met zoveel moois om je heen dan is dat niet te beschrijven of te fotograferen. Dit is echt iets wat je moet beleven.!!!

Helaas mag je niet na zonsondergang meer rijden dus moeten we terug. De zonsondergang is spectaculair!! We hebben wat opmerkingen van een website bezoeker gehad dat we meer zonsondergangen dan opgangen hebben gefotografferd, nou dat klopt want de ondergangen zijn mooier dan de opgangen.

Als we om 7 uur, in het bijna donker, bij de banda's aankomen en we het eten klaarmaken, wil Peter even naar de wc. Hij komt binnen een paar seconden weer terug, want er staan hippo's op het veldje naast de banda's. Het plassen kan ook in de bosjes naast de auto.We zijn niet zo heel erg benauwd over de hippo's dus koken gewoon een lekker maaltje en bekijken de foto's van de dag. Het is volle maan en de lucht is lekker zwoel. Sinds een hele lange tijd weer eens geslapen zonder de slaapzakken. Ik probeer, tot hilaritiet van Peter, foto's van de maan te maken. 's Nachts zien we de hippo's gezellig grazen naast de auto. Wat een bijzondere dag!!

Om 1/2 7 mogen we Ruaha weer in, dus nog in het donker rijden we de vlakten weer op. Het landschap is mooi maar we zien niet zo heel veel bessten. Totdat de zon echt op is en we opeens midden tussen de zebra's en de giraffen staan. Omdat je in Ruaha wel naast de auto mag, gaan we lekker op de moterkap naast de giraffen kijken. Die zijn met een paar mannetjes een vrouwtje proberen te versieren. Wat een Baobabs hebben ze hier. Helaas als we door het struikgewas rijden hebben we weer eens tsee-tsee vliegen in de auto.Uiteraard meteen de ramen dicht maar ze hebben Peter al flink te pakken genomen. Voor Peter is de lol er meteen vanaf. Ook al praat ik als brugnman hij wil weg uit Ruaha, ondanks dat het zo mooi is en we het zo naar ons zin hebben. Peter zit met lange broek, trui met lange mouwen en zelfs sokken aan in de hitte, met de ramen dicht!!!

Als we om 11 uur4 even lunchen besluiten we om maar uit Ruaha te gaan want Peter wordt paranoia van het idee dat er tsee-tsee's zijn. Zodra we weer gaan rijden zien we weer enorm veel dieren. We gaan zelfs een kijkje nemen op de kampeerplek. Behalve dat er hier geen douche is is het wel een superplek, die je met een giraf moet delen.

Eenmaal buiten Ruaha zien we 1 van de olifanten (vlgs de info moet het stikken van de olifanten, maar op de een of andere manier zien wij ze nooit. OIifanten houden ook van bloemen, net als de mensen.

Als we de 130 km terug rijden naar Iringa stoppen we bij het eerste dorpje, hier is een mooie campsite die ook nog een stuk goedkoper is dan in het park. In deze streek zie je heel veel mensen in traaditionele kleding lopen. Ze lijken op Masai maar het zijn Hehe's. Terug in Iringa gaan we nog even snel bioodschappen doen bij hetelfde winkeltje als de eerste keer. Peter moet van de vrouw achter de counter komen want dat valt lekker op. Hij torend er een teringeind boven uit. Dan rijden we in een file de berg weer af Iringa uit. Berg af is druk maar berg op is nog veel erger. Met de staat van onderhoud van de meeste dalla dalla's vermoeden wij dat het nogal eens fout gaat op deze weg. Ze verkopen ook overal houten blokken om de auto op z'n plek te houden met pech. Remmen en handrem vertrouwen ze niet zo. Net buiten Iringa, op weg naar Dar es Salaam gaan we naar Riverfront campsite. Een, bijna europess andoende camping met enorme grasvelden, bomen etc. Alleen is het verlaten, dus laten we ons er zelf maar in en parkeren de auto op een mooi plekje. Ik ga even op onderzoek uit om te zien of er ergens een teken van leven is en ja hoor, daar komen een bewaker en een ander persoon aan. We mogen kamperen en zij zorgen voor een kampvuurtje. Dit is zeker geen luxe want het is al donker en afgrijselijk koud. Het vuurtje dat de bewaker aanmaakt blijft roken totdat Peter er zich mee bemoeit, dan gaat het pas lekker fikken.We worden de hele nacht niet goed meer warm en de rook staat in de tent.

De douche wordt voor ons opgestookt, niet dat ik veel zin heb om in die kou te douchen maar we voelen ons wel vies. Dus toch maar de kou trotseren en het hokje in. De campsite is enorm groot dua waarom ze nou van die super kleine hokjes gemaakt hebben snappen we niet. Niet allleen zo klien dat je kleren net zo nat worden als jezelf maar je douched in de geur van de wc's. Wel heerlijk lekker heet water. Ach als je door je neus adent ruik je de lucht niet en de kleding droogt wel weer.

Dan gaan we de 200 km naar Mikumi. Wat is dit deel van Tanzania mooi. We rijden door de Udzungwa Mountains (ook een Nat Park) en we genieten van elke meter. Alles staat volop in bloei, met bloemen in alle kleuren en maten. De bossen raken al in de herfstkleuren en alles is orange, rood, bruin, groen etc. Omdat we zo vroeg zijn gaan rijden is het lekker rustig op de weg en kunnen we lekker mak aan rijden en kijken. Maar dan is het blijkbaar de tijd voor de snelbussen vanuit Mbeya naar Dar om te rijden want het is over met op ons gemakkie rijden en kijken. Nu moet je ogen voor en achter hebben want de bussen rijden met een teringvaart (120 tot 160 km/uur in de bergen). Ze gaan driftend door de bochten, halen alles in. Nou is het niet ons pakkie aan als ze de berg af storten maar je moet heel goed opletten want anders gaan wij mee. Aan de relingen van de bruggen kan je aflezen hoe het er soms aan toe kan gaan. Jammer van de bussen want de route is zo mooi.

Vlak voor Mikumi proberen we een keer het lokale voedsel. Dit is de laatste keer geweest want het was een "Mali" kip, zo taai dat we het vlees niet van z'n botje af kregen en de pata was zo vet daar hadden we sudderlapje in kunnen braden. Dan door naar Mikumi, je rijdt over een snelweg, dwars door het Nat. Park. Wij willen het park echt in want vlgs de Bradt gids is het een park met zelfs cheetah's en wild dogs. We stoppen bij de gate om informatie te halen. Allereerste vraag die P_eter stelt is " Zijn er tsee-tsee vliegen". De man verzekert Peter dat die er niet zijn en dat Tsee-tsee een zegen zijn voor de Nationale Parken en dat dat ook bij de natuur hoort. Net als Peter overtuigd is dan zien we een griezel van een tsee-tsee. Deze zijn meegekomen met de auto's die vanaf het dichtbeboste deel van het park komen. Maar aan de open velden kant zitten ze niet. Dus proberen we het toch maar.Peter volledig aangekleed (niet dat hij ooit ontkleed achter het stuur rijdt), en uiteraard met de ramen potdicht. Gelukkig zien we onderweg alleen maar "gewone vliegen", dus mogen de ramen open. De weg is duidelijk kapot gereden toen het nog heel erg nat was (niet dat het allemaal al opgedroogd was, maar het was zo te zien veel erger geweest). Diepe veuren en moeras naast de weg, hoog gras en bijna niets te zien. Ok bergen giraffen en vogels, maar allemaal heel moeilijk te zien vanwege het hoge gras. Dus bekijken we vogeltjes. Na de schitterende zonsondergang, gaan we het park weer uit om bij het Genesis hotel te gaan kamperen. Slapen op de camping van Mikumi is 20 USD p/p, op een campingplekje in de modder, zonder enige vorm van sanitair. In een heel interessant park is dat nog aanlokkelijk maar in Mikumi nee.

De campingplek bestaat uit parkeren op de parkeerplaats want het is onmogelijk om met de auto op het grasveld te komen voor de tenten. Niet dat het erg is want de douches en de wc's zijn redelijk goed en het restaurant is ook goed te doen. Ik bestel Tilapia, want dat is de vis die ze hier vangen, dus dat moet vers zijn en Peter neemt voor de zekerheid maar een steak. Komt de serveerster opeens soep brengen, dat hebben we niet besteld, maar het was toch wel lekker. Dan het hoofdgerecht (Tilapia smaakte wat gronderig) en ook nog fruit als nagerecht. Blijkt dat het altijd een 3-gangen menu te zijn. Nou dat is best redelijk voor de 7.5 USD p/p.

We gaan vroeg naar bed maar dat wordt helaas wreed verstoord door allemaal auto's die onder onze ladder geparkeerd moeten worden.

Ook nog even Bart en Saskia gebeld om ze alvast te feliciteren met hun trouwen de volgende dag. Morgen hebben we er een schoonzusje bij.

06-05-2004

Voor dag en dauw eruit (5 uur 's ochtends), want we willen een gamedrive doen als de zon opkomt. We moeten dan eerst over een groot aantal speedbumps heen dus dat kost wat tijd. Nou zou je kunnen denken nou wat geeft dat nou wat speedbumps. In Nederland proberen ze de speedbumps een beetje normaal te houden, maar in Afrika weten ze dat als ze de speedbumps niet zo maken dat je auto uit elkaar valt als je er harder overheen rijdt dat 20 km/uur, dat het niet werkt. Ze rossen gewoon overal overheen, behalve de speedbumps want die moeten ze wel serieus nemen.

Als we in het donker over de weg naar het park rijden zien we twee paar groene oogjes, net op het moment dat we kunnen zien wat het is, worden we ingehaald door zo'n idioot die perse 100 wil rijden (tot de bumps). Dus nu denken we dat we civetkatten gezien hebben maar dat weten we niet zeker.

We zijn voordat de zon opkomt in het park en met schitterend licht bekijken we het park met andere ogen. Alles is zo mooi oranje en zacht van kleur. Niet dat er nu opeens zoveel meer dieren te zien waren dus zijn we om 9 uur maar richting Dar es Salaam gaan rijden.

Zo mooi als de route tot aan Mikumi was zo saai is het vanaf Mikumi naar Dar. Alles is ontgonnen gebied met enorme ananasplantages en maisvelden etc. Gelukkig is de weg goed en daar waar de weg wat slechter aan het worden is wordt aan de weg gewerkt. Op het moment dat je weer overal vuil op straat ziet weet je dat we een stad naderen. Zo ook Dar es Salaam. Maar de stad ziet er niet onaardig uit (vergeleken met een hoop andere steden). Eerst maar even een visum voor Mozambique regelen voordat we naar een camping gaan. Zo'n visum is vrij snel geregeld (1/2 uurtje maar) dus kunnen we op tijd naar de ferry, op zoek naar een leuke camping.

Iedereen raadt Mikadi Beach aan maar wij gaan, op de beschrijving van de Bradt gids, op zoek naar Kipepeo. We zien een bordje Kipepeo en rijden het terrien op. Blijkt dat we bij de buren staan, Sunrise Beach Resort. Zien er erg professioneel uit en netjes dus besluiten we op maar daar te blijven. Heerlijke schaduwplekjes aan het strand, ligbedden met matrasjes, redelijk eten, vriendelijke bediening en hete, schone douches. Lekker aan het strand zittend raken we in gesprek met een amerikaan Dan. Ipv even een bikini aan te trekken zit ik weer in m'n korte brioek en t-shirt op het starnd, zo wordt ik nooit een beetje bruin. Het zeewater voelde toch ietsje te koud aan om te gaan zwemmen, dus hebben we dat maar niet gedaan.

's Nachts was het een lekker temperatuurtje, iets wat we al in een lange tijd niet meer meegemaakt hadden. Helaas vonden een paar medewerkers van Sunrise Beach Resort, dat s' nachts een goede tijd was om de jetski's te repareren en te testen. Het leek wel alsof we op een racetrack lagen. Dus om 12 uur heb ik gevraagd of ze er mee op konden houden, en dat deden ze.

Dit wordt een dag om uit te rusten, dus zijn we er weer eens om 6 uur uit (onder protest van Peter) om naar de zonsopgang te kijken. Want hier aan de oostkant gaat de zon niet zakken in de ze maar komt op vanuit de zee. Schitterend gezicht, en nu we er toch al uit waren konden we meteen even wat was doen. Het resulteerde in dat we om 9 uur alle was gedaan hadden (inclusief beddegoed) en naar de auto gekeken.

Omdat de auto opeens wat Landrover trekjes ging vertonen (olie lekkage) moet er iets ernistigs aan de hand zijn. Na een telefoontje naar Peter van der Burg (onze monteur op afstand) en die denk ook dat het een lekkende oilseal is.We moeten toch de stad in om de vis van Mozambique op te halen dus kunnen we meteen even bij Toyota langs voor een oilseal (degen die we bij ons hadden was voor een andere plek). We wilden niet met onze eigen auto dus besluiten we om met de taxi naar de stad te gaan. De man van de beveiliging vertelde dat met de atxi het zo'n beetje 60 euro zou gaan kosten. Dat van m'n levensdagen niet, maar gelukkig bood de beveiligingsman aan om z'n zoon samen met Peter naar de stad mee te nemen en als taxi te fungeren. Wat zijn de mensen toch vriendelijk in Tanzania.

Ik lig lekker de hele dag in de schaduw een of ander flutboek te lezen met om me heen allemaal mensen die op de miss Bump verkiezingen en beach volleybal af kwamen.

Als Peter eindelijk zo ver is om de olie bij te vullen in de gearbox, blijkt dat een beetje lastig gaat met garage-strand (ipv garage stoeprand of bushmechanic). Geklooi met een tonic flesje en een slangetje en een geimproviseerde trechter lukt het uiteindelijk om de olie erin te krijgen.

Om een uur of 6 begint de muziek en wij gaan samen met de man van de bewaking even wat eten. Helaas gaat het voeren van een gesprek bij de muziek wat lastig dus gaan we maar op tijd naar bed. De muziek was niet zo slecht dus moet je daarmee best in slaap kunnen vallen. Nou de muziek liet het slapen wel toe maar niet die verrotte tering dalla dallas en taxi's en vrachtauto's etc etc. Blijkt dat de taxi standplaats precies naast onze auto staat en dat gaat uiteraard gepaard met een hoop geschreeuw, ronkende moters (en stinkende) en toeterende en denderende vrachtauto's.

Een beetje geduld want zo lang kan het toch niet duren. Nou om 5 uur 's ochtends hield de muziek op, maar de taxi's gingen nog even door. We zijn eruit gegaan en hebben de boel ingepakt en we zijn om 6 uur weggereden zonder te betalen. We kunnen best wat herrie aan maar de stank en deze teringherrie is zelfs voor ons iets te veel. Als ze ons nou gewaarschuwd hadden dan waren we bij de buren Kipepeo gaan staan.

We staan om 6uur, als eerste bij de ferry en we zijn voor dag en dauw al in de stad. Misschien dat er een supermarkt of zoiets heel vroeg open is. Maar als we rond rijden zien we dat alles nog dicht is. Als we dan de weg zien die we naar Arusha moeten nemen besluiten we om gewoon lekker door te rijden en richting de Serengeti.

De hele dag zien we een landschap van maisvelden, bergen, ananas etc. Niet mooi maar ook niet lelijk, de weg is goed tot redelijk en het verloopt allemaal vlotjes. We worden uiteraard nog vele malen ingehaald door de bussen die op weg zijn naar Arusha. Helaas zie je dat ze al het vuil gewoon uit de ramen gooien. De kraaien doen zich er goed aan al het afval van de bussen. Om 5 uur zijn we in Moshi en volgens de Bradt gids en de www.deexpeditie.nl kan je hier lekker eten bij The Golden Shower. Dus wij op naar het restaurant met de ietwat vreemde naam (zouden ze hier weten wat het betekent???). Nou blijkbaar weten ze dat heel goed want het erstaurant doet z'n naam eer aan. Zowel de bediening als het eten is verschrikkelijk. De bediening spreekt geen engels, nou dat is op zich geen ramp, maar ze begreep (zogenaamd) ook niet wat je aanwees op de kaart. We bestellen zo goed en zo kwaad als het kan een steak en mixed grill (beef). Komt het grietje terug dat ze geen beef hebben, dus bestellen we kip met salade (aangewezen op de kaart). En ja hoor wat krijgen we EN kip EN mixed gril en gekookte groente zooi. Nou is het heel moeilijk klagen als ze geen woord engels verstaan, dus laten we het maar. We eten wel wat meer vandaag, nou mooi niet, alles is te taai en te aangebrand en de mixed grill blijkt alleen maar lever te zijn. We zijn maar weggegaan en de boel de boel gelaten want hier zijn geen woorden voor. Het was nog net niet het allerslechste restaurant van onze hele reis, maar het scheelde niet veel.

Vervolgens zijn we 7km terug gereden op zoek naar de camping Honeybadger. Daar werden we zo hartelijk ontvangen door iedereen (David en Margaret) dat we bijna het gevoel kregen alsof we oude bekenden van ze waren. We staan op een grasveld in een mooie tuin. Het was al een beetje laat en donker, maar toen mamma Lucy (eigenaresse) van ons Golden Shower debacle hoorde, bood ze meteen aan ons iets lekkers te koken voor ons. We mogen gebruik maken van de wc en warme douches in het pension, al waren de wc's buiten ook goed.

We hadden het al voorspeld, en onze voorspelling kwam uit: REGEN!!!. Blijkt dat we aan de voet van de Kilimanjaro staan, nou daar is helemaal niets van te zien. Alleen maar wolken en regen.

Na een heel lekker en uitgebreid ontbijt raken we in gesprek met mamma Lucy over opleidngen en dat haar dochter in Nederland heeft gestudeerd enz enz. Heerlijk om een keer met iemand te praten met visie. Dit is een plek waar we zeker terug willen komen.

In Moshi bestellen we een schilderij Tingatinga (soort simplistische schilderijen met heel veel felle kleuren), die we na ons bezoek aan de Serengeti wel op komen halen. Het is niet zover rijden naar Arusha, dus zijn we lekker op tijd bij de Masai camping. Gezellige plek, waar zeker in het weekend, allemaal locals komen en mensen die in de tourguide business zitten. We raken in gesprek met een kman die 4 jaar met Hugo van Ludwig (of zoiets) gewerkt heeft om de film Leopard's son en Serengeti Symfony te maken. Heerlijk om de verhalen te horen. Ook met Leander een cameraman die een film over olifanten op de Kilimanjaro aan het maken is en Theo een Nederlander die een praktijk in Arusha heeft en een lodge beheerd op Zanzibar. M.a.w. gezellig met allerlei mensen over van alles en nog wat gepraat.

We gaan rustig aan naar de Serengeti. Eerst even tanken en geld wisselen voordat we een tijdje uit de bewoonde wereld stappen. De dag begint goed, de eerste bank waar we traveller cheques willen inwisselen vraagt 40USD commisie, de tweede bank 35USD, dan moeten we 2 euro parkeergeld betalen. Peter is woest, schreeuwt tegen de parkeerbeheerster dat ze niet goed bij haar hoofd is om 2 euro voor 5 minuten te berekenen. Peter kon zo mee doen aan het programma met parkeertoestanden. Uiteindelijk vinden we een bank die "maar" 10USD commisie berekenen en het parkeergeld kan ook voor 1 uur en is overal in Arusha geldig. Uiteraard blijf ik in de auto terwijl Peter overal aan het zoeken is naar banken etc. Als je in de auto zit heb je binnen een paar minuten, grote aantallen verkopers aan je raam. Soms kan je daar best gezellig een praatje mee maken, en uiteraard wat kopen. Dit mo0et af en toe wel stiekum want Peter krijgt een rolberoerte van al die souveniers.

We nemen rustig de tijd om en naar Shoprite en naar een internet cafe te gaan. We hadden uit e verhalen begrepen dat het 1,5 uur naar de gate van de Serengeti was. We weten dat als iemand zegt "Oh dat redt je makkelijk in 1,5 uur dat het in de praktijk 3 uur is", maar dat het alleen maar naar de Ngorongoro Gate al 2,5 uur rijden is hadden we niet begrepen. Vanaf de Ngorongoro is het nog een teringeind (140 km of zoiets) rijden naar de gate van de Serengeti.

Nou is het niet alleen veel langer rijden dan verwacht maar je moet ook nog door de Ngorongoro Reserve heen om bij de Serengeti te komen. OP zich geen ramp maar het kost een vermogen. 90 USD als transit (dus er alleen maar doorheen rijden (overpad verlenen), en als je wilt overnachten dan kost dat nog eens 20USD per persoon extra en als je dan ook nog eens de krater in wilt dat betaal je nog eens 15 USD. M.a.w. het kost een fortuin om het te bezoeken.

Uiteraard waren we veel te laat bij de gate om door te rijden naar de Serenget, dus konden we of een stuk terug rijden naar een camping buiten het park of onze plannen omgooien en in het park overnachten en de volgende ochtend een gamedrive in de krater doen. Het wordt de krater.. We kopen toch ook maar de kaarten van de Ngorongoro en Serengeti (10 USD per stuk) want het is toch wel lekker als je een beetje weet waar je bent. Een arm en een been armer gaan we op pad omhoog langs de krater op zoek naar de camping. Schitterende route langs groene wouden, laaghangende bewolking, bavianen etc als we opeens op een rand staan waar we naar beneden de krater in kunnen kijken. Helaas een beetje mistig maar wel indrukwekkend. De camping ligt (2500m) op het randje van de krater en dat betekent dat het heel erg koud is daar!!!. We zijn net bezig met wat te eten klaar te maken als we opeens een bekende stem horen. De Amerikaanse uit SanFrancisco, die we in Chipata (Zambia) hebben leren kennen staat hier met de Drifters truck. Het is te koud om gezellig op te blijven dus gaan we maar weer eens vroeg naar bed. Wel "gewapend" met camera en lamp want er komen hier nog wel eens wat buffels en olifanten 's nachts.

Al wat we gezien hebben 's nachts is een enorme bushpig maar geen "beloofde" buffels. Op advies van de gate huren we een guide in. Dit is de man die de hele nacht voor onze veiligheid gezorgd heeft. Peter (ja dezelfde naam) een enorme grote zwarte man, die in het midden mee gaat om ons alle cheetah's en luipaarden aan te wijzen.

We rijden in het donker en in de mist met die enorme man tussen ons in richting de plek waar je naar benenden kan rijden de krater in. Dit weggetje is een heeeel erg stijl weggetje met allemaal weggespoelde stukken track, in het donker, met die man in ons midden. Nou ik kan iedereen verzekeren dat dat geen pretje is. De krater ligt 600m lager en die 600m overbrug je bijna vertikaal. De mist in de krater maakte het allemaal ietsje pastelachtig en onwerkelijk qua kleuren. We krijgen al gauw in de peiling dat onze gids, niet zoveel van vogels af weet, geen of nauwelijk engels praat en over z'n kennis van cheetah's ben ik ook niet zo onder de indruk. Volgens deze Peter jagen cheetah's in de schemer, nou dan moeten al die biologie boekjes toch overnieuw geschreven worden.

We rijden rond over de vlakten op zoek naar de luipaarden (misschien dat de man daar iets meer van weet) als we wel allemaal olifanten, wat buffels en, het hof makende, kraanvogels zien. Alleen geen katten, maar dat is ook moeilijk. Bij een poel gaan we even wat ontbijten als we weer misses SFranciso en haar groep tegenkomen. Gelukkig spotten we zelf een cheetah, ok het beestje lag vrij ver bij ons vandaan maar hij was toch te zien.

Daarna rijden heen en weer door de "bossen" op zoek naar een luipaard, overigens zonder resultaat.

We hebben betaald voor 24 uur in de Ngorongoro te zijn en we moeten dus voor 1/2 4 's middags bij de Serengeti zijn want anders moeten we voor nog een dag (90USD) betalen. Dit betekent dat we op tijd weer de krater uit moeten om op weg te gaan naar de Serengeti. Daarbij komt dat het geen pretje is om met een enorme vent tussen ons in te moeten rijden, en de krater is minder indrukwekkend dan wat je ervan hoort.

Dus we gaan de weg maar weer omhoog. Nou moet dat in 4WD want het ietsje te steil en te slippery om het in 2WD te doen. Nou onze Landcruiser laat ons hierbij in de steek, want op het moment dat Peter de hubs omzet en in 4WD gaat maakt de transferbox een herrie alsof er iets uitgeslagen wordt. Het probleem van de hubs (die we in Kaudom ook hadden) is dus blijkbaar nog niet opgelost. Met samengeknepen billen gaan we de weg omhoog in 2WD. Gelukkig is de auto erg sterk en gaat het allemaal goed (al moet Peter de snelheid er wel een beetje inhouden en dat vind ik weer eng). We hebben het weer overleefd!!!!

Nu "snel" naar de Serengeti want daar kwamen we voor. De weg naar de Serengeti is wel klote met corrugations en gaten en zo, maar gelukkig ook heel erg mooi met allemaal zebra's en giraffen die samen met het vee van de Masai leven. We stoppen nog om een Masai wat water te geven, en tot onze verbazing kon hij in 1 keer een paar liter water opdrinken (van uit een bierflesje). Wat moet die man een dorst gehad hebben.

Om 3 uur 's middags rijden we de Serengeti binnen en we worden meteen getrakteerd op enorme kuddes gnoes met zebra's. Ze steken over de weg voor ons, achter ons, naast ons. Geweldig mooi om te zien. Voordat we bij de gate zijn zien we ook nog even een leeuwin met een paar jongen (wel wat grotere jongen) die volgevreten lagen te maffen.

We rijden door grote open (en lege) vlakten op naar Seronera waar de camping moet zijn en waar de bomen en dus misschien de luipaarden zijn. Het is al wat later als we bij de DikDik campsite aankomen en omdat we de enigen zijn besluiten we om even lekker te douchen. De douches bij de campsite doen het niet dus maakt Peter een lekker sproeidouche van onszelf klaar. Op het moment dat ik spiernakend met begin met douchen, komt er een busje met allemaal toeristen aan. Snel even iets omgeslagen als we opeens nederlands horen.

Roos en Patrick samen met een Fin, Belgen etc die een georganiseerde tour doen (zij hebben een luipaard gezien).. Heerlijk gezellig met hun gekletst als ze opeens weg moeten om de zonsondergang bij de lodge te gaan bekijken. Ik mag meerijden en zonder na te denken klim ik naast Roos en Patrick op het dak van het busje (met een Tanzaniaan als chauffeur). Hotsend en stotend over de tracks, racend om de zonsondergang nog op tijd te kunnen zien, bereiken we de lodge als ze zon al weg is. Helaas, gelukkig was de ondergang niet echt spectaculair. Na een biertje (voor mij water) worden we in het pikkedonker teruggebracht naar de camping. Hebben we er een kleine nightdrive bij, waar we dan ook allerlei beesten zien. We worden ook nog aangehouden door rangers, en ondanks dat we het niet konden verstaan begrepen we eruit dat ze niet zo laat nog mochten rijden.

Bij de camping heeft Peter en de kok van het busje gekookt (niet samen) zodat we direct konden eten. Heerlijke pasta eten met om ons heen de jakhalzen. Patrick vertelt ons waar we in Zimbabwe beelden kunnen vinden (Tengenenge, 150 noord van Harare) en we denken er nu echt over om de plannen wat om te gooien en dus ook naar Zimbabwe te gaan. Jammer dat we niet meer zitplaatsen in de auto hebben want we hadden graag nog een tijdje met Roos en Patrick verder gereisd. Helaas kan dat niet dus scheiden onze wegen zich weer.

Om 6 uur regent het en dus hebben we ook geen mooie zonsopgang. He jammer nou, de natuur is zoveel mooier als de zon schijnt. Dus doen we maar rustig aan met gamedriven en kijken we naar vogeltjes als we op zoek zijn naar luipaarden. We rijden een pad in als we in de verte een auto zien stilstaan, misschien staan die wel bij een luipaard te kijken. Dus we pakken de verrekijker om te zien wat ze aan het doen zijn als ze een rode vlag wapperen. Blijkbaar staan ze niet stil bij een dier maar omdat ze pech hebben of omdat ze vast staan. We hebben geen idee of we er in de buurt kunnen komen maar we gaan het wel proberen. En ja hoor een stuk verder kunnen we bij ze komen. Blijkt dat ze in 1 uur tijd 3 lekke banden hadden. Met twee reservebanden is dat er 1 tekort om verder te kunnen. We hadden ons voorgenomen om geen gestrandde auto's meer te helpen, maar deze man had en reservebanden en goede banden en spullen bij hem, dus niet zo een die op weg gaat zonder iets en er dat op rekent dat iemand hem wel helpt. We zetten 1 van onz reservebanden eronder (wel wat te groot), en rijden achter de man aan naar de garage. Wij hebben onze goede daad voor vandaag weer gedaan.

We komen Dan (Sunrise Beach) weer tegen maar nu samen met z'n moeder en zusje in een gameview vehicle. Dan zien we opeens allemaal Roy's Safari auto racen naar een plek. Dit soort auto's hebben allemaal radio aan boord dus als er 1 iets ziet kan hijn de andere auto's oproepen. Dus als er een paar auto's met dezelfde naam erop zich naar een plek begeven dan weet je dat er iets is.

En dan zien we allemaal aquto's door de modder ploegend en langs en over elkaar heen om naar een boom te staren.

Ik zie met de verrekijker meteen wat vlekjes door het groen maar Peter zier helemaal niets. Voor de zekerheid vraagt hij aan 1 van de rangers waar we naar staan te kijken. EEN LUIPAARD!!, je kan z'n poot, neus en ogen zien (met de verrekijker). Al die auto's dringen en wurmen zich voor de plek met het beste zicht (die was nergens want het luipaatd zat lekker achter de blaadjes hoog in de boom). Na verloop van tijd gaan de meeste auto's weer verder, maar ik wil blijven totdat er beweging in het luipaard komt. En ons geduld wordt al vrij snel beloond. Langszaam maakt het luipaard zich op om uit de boom te klimmen. Wat is dat een super mooi gezicht, zo'n kat die beheerst naar beneden komt. Maar eenmaal in het gras is er niets meer te zien. Zelfs als ik boven op de auto klim (met de kans op een fikse boete) is er niets meer te zien.

We spotten nog een mannetjes leeuw met z'n net gevangen prooi (allemaal vliegen op en rondom) en we rijden een heel stuk tussen de duizenden gnoes en zebra's. Dit is zo overweldigend mooi, net alsof je midden in een documentaire zit. Allemaal gnoes die al knorrend grazend en rennend en kijkend om de auto staan. Het ziet letterlijk zwart van de wildebeesten.

Moe van het spotten en hongerig gaan we om 3 uur even wat eten bij de Seronera Lodge. Lekker maar afgrijselijk duur 14,5USD voor een cheesesandwich en een stukje kip met patat. Dit zijn duidelijk Amerikaanse prijzen. Ach we waren de enigen op het terras en we hadden een mooi uitzicht en er waren schitterende hagedissen en babyklipdassies. Dus was het toch de moeite waard.

Op zoek naar cheetahs als we een auto tegenkomen die onderzoek doet naar cheetah's. Zij informeren ons over dat we veel zuidelijker moeten zoeken en dat we dat morgenochtend vroeg moeten doen want het is nu te laat. We gaan nog even richting noorden maar daar was ook niets te zien.Terug op de camping is het opeens een drukte van jewelste, allemaal Roy's safari auto en tenten en koks die uitgebreidde maaltijden aan het maken zijn. Wij zijn moe en prutsen even snel wat in elkaar en we gaan slapen.

We worden heel vroeg wakker, en de zon schijnt. Opgewekt gaan we richting het zuiden op zoek naar de cheetah's. Peter belooft dat als we vanddag 5 cheetah's zien dat we een ballonvaart gaan doen, niet dat ik een extra stimulans nodig zou hebben om proberen cheetah's te spotten maar het idee is wel heel erg leuk.

Uiteraard eerst nog even langs het plekje van het luipaard van gisteren, met het idee je weet het maar nooit. Vrijwel direct zien we heel veel hyena's met jakhalzen en Peter spot een Giant Eagle uil. Uilen zijn heel moeilijk te zien want ze verschuilen zich, net als luipaarden, tussen de blaadjes in de kruin van een boom. Dan langs de grote lege velden, ons afvragend waar nou al die Thompson gazelle's zijn want dat is cheetah voer. We zijn blijkbaar leeuwmensen, want we zien heel veel leeuwen, op de rotsen, in het gras, overal.

We gaan nog even kijken of de leeuw van gisteren z'n prooi al helemaal op heeft, maar het hele karkas is er niet meer. Dan gaan we naar Naabihill gate (uitgang) om in die buurt naar cheetah's te zoeken. Volgens de guards daar zitten cheetah's bijna altijd rond de Golkopjes maar daar magen wij niet komen want daar moet je extra voor betalen. Dus gaan we (nu) niet die kant op maar eerst zuidelijker. Al gauw blijkt dat daar alleen leeuwenvoer zit en geen gazelles.

We gaan dan langs Naabihill richting de Golkopjes, als het er nogal leeg en modderig uit ziet. Gelukkig trekt Peter zich niets aan van mijn gepiep over modderigheid en gaat gewoon het veld in een track volgend. We zien eerst helemaal niets maar dan komen we opeens tussen de wildebeesten terecht en ziet we op de grote lege vlakten opeens allemaal grote zwarte vlakken met gnoes. Ontelbaar en zover je kan zien aan de horizon zie je gnoes. En wat het meest opvallende was geen andere auto's. Het was allen ons en niemand anders.

Dan komen we in het gebied met de kopjes. Allemaal rotsen met bomen en struiken temidden in een vlak geel uitgestrekt landschap. Zelfs zonder dieren is dit overweldigend mooi (breathtaken). Bij bijna al die kopjes zien we wel leeuwen, en dat betekent dat er daar dan geen cheetah's zijn. Dus rijden we door van het ene kopje naar het andere, wel met het gevoel dat we dit misschien helemaal niey mogen doen. We blijven wel altijd netjes op het track, als Peter opeens om de verrekijker vraagt. En ja hoor daar zijn ze dan CHEETAH"S. Twee broertjes, lekker liggend op een rots, uitkijkend over de vlakten. Hun buiken volgevreten en lekker lui in het zonnetje. We hebben onze eigen cheetah's gespot en wat helemaal bijzonder was, geen enkele andere auto in de buurt. Werkelijk temidden van een Discovery/Nat Geographic documentaire. Dit moment was het mooiste moment tot nu toe. Iedere seconde was een bijzondere. Heel voorzichtig rijden we ietsje dichterbij (voelen ons wel heel schuldig want we rijden over een spoor en niet een track), maar de cheetah's kijken niet eens op.

Na verloop van tijd rijden we weer door over de plains met gnoes en kopjes en zebra's, verder op zoek naar van alles. Om 12 uur (na 6 uur gamedriven zonder 1 andere auto te zien) besluiten we om terug te gaan richting Naabihill. We komen weer langs de, nog steeds uitbuikende, cheetah's, als we de eerste gameview auto's zien rijden. Ze zien ons staan en komen uiteraard ook even kijken. Binnen een kwartier stonden er 6 auto's allemaal dwars over het veld, nog meer sporen maken. Probeerden wij nog voorzichtig te doen met de natuur, de commerciele auto's doen daar niet aan en rijden gewoon overal overheen.Nu alle andere autos erbij zijn is het lang niet zo leuk meer dus we vertrekken maar. Terug over de lege velden die nu opeens niet leeg meer zijn maar lange kolonnes met gnoes bevatten. Allemaal achter elkaar rennend 1 voor 1 maar dan hele lange slierten vormend. Langs de auto, voor de auto, naast de auto. het zag er echt als de grote trek uit!!!!!! Zou dit nou de MIGRATIE zijn?? Ik kan gewoon niet meer stoppen met foto's maken maar vooral met filmen. Dit is zo mooi en zo uniek, dit wil je voor altijd op je netvlies hebben.

Ik had wel weken in de Serengeti kunnen blijven, maar het is en vrij prijzig (wel iedere cent waard) en we moeten richting Mozambique want Monique e Ralph komen er aan en we moeten door moeilijk gebied rijden waarvan we niet weten hoeveel tijd dat gaat kosten. He jammer maar helaas al is het samen met Monique reizen ook wel erg leuk om naar uit te zien. Dus gaan we de Serengeti uit, zonder 5 cheetah's gezien te hebben en zonder de ballonvaart met met een gelukzalig gevoel. Als we zuidelijker rijden zien we opeens allemaal cheetahvoer (Thompson gazelles), maar geen cheetah's en we zien zebra's op elkaar leunend (en Peter wilde niet stoppen om er foto's van te maken) en Topi's en en en en ........en in z'n haast rijdt Peter bijna een gazelle aan. Dan rijden we een ietwat rustiger tempo!!!

We moeten nog een beetje doorrijden om op tijd bij de Ngorongoro gate te zijn want anders moeten we 90USD extra betalen. We rijden de Ngorongoro reserve binnen maar nu schijnt de zon, alles is knalgeel van de bloemen. Alle giraffen en zebra's staan volop in het geel en ook de Masai met hun rode kleding omgeven met geel is apart om te zien.

We zijn op tijd bij de uitgang en omdat het heiig is gaan we niet nog een keer de krater in maar rijden we verder naar Mtawobu om een goedkope camping te vinden. De PanoramaSafari Lodge ligt op een klif uitkijkend over de Manyara Nat Park. In een tuin met bloemen en zitjes met uitkijk is het een lekker plekje om te staan. Misschien als morgen de zon schijnt dan nog een dagje Manyara (boom klimmende leeuwen).

Het is weer bewolkt dus geen Lake Manyara vandaag maar gewoon doorrijden naar mamma Lucy in Moshi.Als we voorbij een winkel komen met allemaal Tingtinga schilderijen stoppen we even om te kijken. Wow wat een gaven schilderijen, het is zo moeilijk om een keuze te maken dat we eigenlijk het lot laten beslissen. Ik wilde (zoals gewoonlijk) natuurlijk twee schilderijen hebben. 1 voor beneden met een gazelle en 1 ment vissen. We hadden alleen maar geld voor 1 en het is de vissen geworden. In Arusha nog even geld gewisseld, geinternet, heerlijk gegete n (restaurantjes naast de shoprite) en ........ een hele grote kop van een Masai gekocht. Peter probeerde nog te protesteren maar het lukte niet. Het beeld past net aan in een aluminium kist dus!!!!!

Dan gaan we door naar Moshi, stoppen nog even om naar ons bestelde Tingatinga te kijken en dan lekker naar Honybadger. De Tingatinga's die we in Arusha en Moshi gezien hebben waren veel minder mooi dan degene in de winkel. Bij Honeybadger, blijkt dat er 4 jonge amerikaanse studenten logeren, die een soort onderzoek doen en les gaan geven in engels. Na het eten gaan we samen met de amerikanen naar trommelles, die door de locals gegeven wordt. Peter doet z'n uiterste best maar het ritme in twee handen tegerlijkertijd is te moeilijk.Een oude Masai zingt en danst nog voor ons als het bedtijd is.

Een paar dagen rust en en aan de website werken en uiteraard aan de auto werken. Er moet nodig periodiek onderhoud aan gedaan worden. Het is echt lekker niksen want ipv aan de website te werken heb ik hele gesprekken met Ashley (amerikaanse). Lekker eten lekker ontspannen, je thuis voelen en het gevoel van op vakantie te zijn. Dat is een lange tijd terug dat we dat gedaan hebben. Eindeloze gesprekken over politiek, sex, drugs etc met Ashley, Joey, Leida en Jessie. We hopen dat ze inderdaad een keertje langskomen in Noordwijk.

Vandaag me voorgenomen om aan de website te werken maar helaas is er geen stroom vandaag. dat houdt ook in dat we geen warm water hebben, geen toast en geen licht. Nou zijn er ergere dingen dus maken we er weer een lekker relax dagje van. We raken in gesprek met mamma Lucy over de scholen en over de hulpprogramma's en we gaan in Nederland kijken of we haar kunnen helpen. We geloven absoluut niet in geven, maar zoals mamma Lucy het doet (heel kleinschalig en ook alles onder controle houden) geeft ons het gevoel dat dit misschien wel iets is om wat voor te doen (bijv oude computers). Dit is onze laatste avond bij Honeybadger en we zouden dat feestelijk vieren maar door het gebrek aan electriciteit en het feit dat Joey ziek is wordt het feestje wat kort en simpel. Maar met Ashley nog wel lekker gegeit.

Wij willen weg dus regent het en kunnen we eigenlijk de tent niet inklappen. Maar omdat het nogal een eindje naar Dar es Salaam rijden is moeten we op tijd weg. en gaan we na een koude douche toch maar inpakken. Het afscheid is hartverwarmend en als afscheid krijgen we en bananebladeren mee als versiering in ons huis te gebruiken en een schitterende doek. Met deze mensen gaan we nog zeker contact houden in de toekomst.

De terugweg lijkt altijd korter dan de heenweg en dat geldt nu dus ook. Voordat we het goed en wel beseffen rijden we om 1/2 6 Dar binnen. We hebben zelfs nog een lift gegegven aan een oude leraar die op weg was naar een begrafenis. In Dar halen we snel even wat te eten bij Nando's an Pizzahut want zin in koken hebben we niet na zoveel dagen lekker eten bij Honeybadger. Helaas is de chickenburger niet te vreten en eten we samen de pizza maar op voordat we op de ferry gaan.

We kunnen nu naar Kipepeo rijden maar als we aankomen aan de wal is het al donker en we zijn moe en we willen morgen gewoon weer snel Dar uit en naar Kilwa rijden. Dus we besluiten om vannacht bij Mikadi beach te blijven slapen. We zijn het zo zat dat we de auto neerzetten en tent opklappen en naar bed gaan.

Leuke camping qua ligging, maar alles is ietwat smerig. het stinkt naar beerput (ze gaven ook toe dat die nodig geleegt moest worden) en het was een rommelig gebeuren. Helaas geen warme douches dus dat bewaren we wel voor later.We raken nog wel in gesprek met twee overlandtruckchauffeurs over de begaanbaarheid van de route naar het zuiden (langs de kust) en ze vertellen waar we inkopen kunnen doen.

We proberen de autoonderdelen shoppies te vinden maar helaas verdagen we aan de andere kant van de stad zonder dat we een Shoprite of autowinkeltjes zien. Gelukkig met een goede kaart komen we toch waar we wezen moeten maar niet voordat we een sightseeing tour door dar gedaan hebben.

Bij Shoprite doen we inkopen alsof ze in Mozambique helemaal niets te eten hebben en dan gaan we op weg naar Kilwa. We willen bij de Kilwa Safari Lodge van Dave henderson gaan staan voor een paar dagen (Dave hebben we in Malawi ontmoet).

Eerst komen we door de buitenwijken met enorm veel busjes en rotzooi, maar dan komen we al snel buietn de stad in een palmbomen landschap terecht. Mooi asfalt, weinig verkeer, mooi landschap dus is het heerlijk rijden. Net als je durft te hopen dat de weg zo lekker blijft, verandert het wegdek van heel goed naar superklote. Gaten, potholes etc dus niet harder dan 40km/uur.Met zo'n weg halen we Kilwa niet voordat het donker wordt, als opeens vlak voor de Ruifi rivierde weg gloedje nieuw wordt. Schitterende bruggen, alsof je door Zeeland rijdt, en super asfalt. he dat schiet tenminste een beetje op. We rijden door een gebied waar veel rijst verbouwd wordt en waar miniscule kleine hutjes op palen staan, die als woning dienen. Dan alsof het lijkt dat ze je niet te lang gelukkig willen maken en je met je neus op het feit willen drukken dat je wel in Afrika rijdt, wordt de weg niet super maar super extra klote. Als we hiervoor 40 km/uur konden rijden is het vanaf de Ruifi rivier nog maar 20km/uur. Hier is geen weg geen track alleen maar gaten. We halen zelfs dalla dallas in en dat zegt toch wel wat want als die langszemer reiden dan wij moet het wel heel erg slecht zijn. Je kan haast niet geloven dat dit de hoofdweg is naar Lindi en dat deze weg door vrachtverkeer gebruikt wordt. We zijn ook wel heel wat omgevallen en "dode" vrachtauto's tegengekomen.

Bij Togoma zijn ze aan het verbeteren van de weg bezig en is het een hele brede gravelweg met speedbumps. Zo'n 20 km voor Nangurukuru is er zelfs weer asfalt. Weliswaar een oude weg maar 80km/uur is hier haalbaar. Omdat het laatste stuk toch nog goed was zijn we net voor het donker in Kilwa Masoko. Nu op zoek naar Kilwa safari, maar we zien geen bordjes of andere aanwijzingen. Dus vragen we het aan een man met een soort uniform aan of hij weet waar dat is. Hij spreekt geen engels maar maakt ons duidelijk dat hij wel meerijdt en het aanwijst. In het5 pikkedonker gaan we over kleine landweggetjes waar geen eind aan lijkt te komen. Maar uiteindelijk komen we bij een hek maar geen licht. het lijkt uitgestorven. Dan komt er een man in het donker naar het hek en die legt uit dat hier de lodge van Kilwa safari gebouwd wordt maar dat ze nog aan het bouwen zijn. Hij weet niet of we hier wel mogen staan maar als we uitleggen (hij spreekt gelukkig goed engels), dat we Dave kennen en dat hij gezegd heeft dat we hier mochten logeren, laat hij ons erin met de vermelding dat straks de supervisor komt en hij Dave maar even moet bellen.

Uiteraard heeft het hele dorp gezien waar we naar toe gingen en de gids zal ook wel wat verteld hebben dus binnen een paar minuten sttat de supervisor Salem voor ons neus. Hij belt Dave en uiteraard is het goed dat we op het bouwterrein staan. Samen met twee/drie bewakers, een hond en een supervisor staan we aan het strand in een bouwput.

Peter bakt en braadt en kookt een lekker maaltje met vlees en chakalakka. Iedereen eet mee, tot groot genoegen van de Masai bewaker want Masai zijn vleeseters en vlees eten ze hier in het zuiden niet zo vaak.

Lekker ontbijtje met kaas en salami op brood en een uitzicht over het strand en een baai met koraalriffen. Werkelijk een bounty uiterlijk. We gaan samen met Salem het historische Kilwa Kisawani bezoeken. Dit is een eiland met hele oude ruines van een 14e eeuws Portugese fort en 11e eeuw moskee en paleizen etc. We varen met een dhow naar het eiland waar we een rondleiding krijgen van een lokale gids. Het is zeer indrukwekkend om te zien hoe ze in de oudheid gebruik maakten van koraalblokken om te bouwen en dat er nog zoveel van over is. Nooit gedacht dat we zo cultureel zouden doen in Afrika.We lopen door de hitte over het hele eiland om alles te kunnen zien. Onderweg komen we nog langs dorpjes met hele schattige baby geitjes, die niet eens protesteren als je ze oppakt en kusjes geeft. De mensen kijken je wel wat vreemd aan als je helemaal in adoratie naar babygeitjes kijkt en ze dan ook nog knuffelt (debiele mzungbus). We lopen door de mangrove bossen (met krabbetjes met 1 rode schaar), over het koraal lekker in het zonnetje, voordat we de dhow weer terug nemen naar Kilwa Masoko.

Via Dave hebben we een telefoonnummer gekregen van de veerboot van Mtwara naar Mozambique. Als Peter dit nummer belt krijgt hij te horen dat DE VEERBOOT NIET MEER IN GEBRUIK IS!!!!!!! Volgens de info zijn ze bezig om het pont te verkopen aan de regering en tot die tijd is het uit de vaart. Bij de vraag hoe lang gaat dit duren kregen we een Afrika antwoord, "Dat kan dagen, maanden maar zelfs jaren duren". Dit betekent dat we terug naar Dar moeten en via Malawi naar Mozambique moeten.Dit is een omweggetje van zo'n 2500 km. Shit Shit en nog eens shit want dan moeten we ook over de klote weg terug. Een heenweg die slecht is is al niet leuk maar een terugweg is nog veel vervelender.

We gaan nog maar een dagje rust nemen voordat we aan de lange d-tour gaan beginnen en als echte touristen zoeken we schelpjes op het strand. We willen deze schelpjes gaan gebruiken voor ons Coonan Bao spel. Vanavond eten we met de bewakers en supervisor mee, dit is lokaal eten door Fatima klaar gemaakt. Bruine bonen met maisbal of rijstbal. Vlgs Peter smaakt het naar kots, maar ik vond het gewoon smakeloos.

Hadden we in Dar geen warme douche, hier is helemaal geen douche, dus dan komen de "wetties" toch nog van pas.

We gaan vanavond vis en vlees op de bbq doen, dus gaan we 's ochtends naar de vissers kijken om vis uit te zoeken. We lopen over strand naar de boten en als we hele mooie vissen zien wil ik er een foto van maken. mag niet moeten we voor betalen. Salem ziet nu met eigen ogen hoe sommigen op foto's nemen reageren. Hij wilde en kon het niet geloeven dat mensen bezwaar maken om van dingen en dieren foto's te maken.

We kopen nu niets want dan moeten we een mzunbu prijs betalen. Peter gaat zelf even proberen wat te vangen met de hengel die nu al bijna 10 maanden ongebruikt in de auto ligt.

Peter staat in zee als er een berichtje binnen komt: "Heleen is vannacht vredig ingeslapen". Samen gaan we een stuk over het strand lopen naar de koraalriffen toe, pratend over Heleen en hoe gaaf ze dit gevonden had. Wat hadden we graag met Heleen en Roel over dit soort plaatsen en momenten willen praten. Gelukkig voor Heleen is haar ellende en pijn over, maar het blijft erg voor diegenen die achter blijven. We proberen te bellen maar, zoals te verwachten, neemt niemand op. De hele dag zijn we in gedachten bij Heleen, Roel, Wiene en Axel.

Zoals belooft hebben we 's avonds een braai met steak gemaakt, gecombineerd met groente, Tarley en als toetje ananas met mango's. Iedereen had het idee dat ze echt Hollands aan het eten waren al waren alle ingredienten uit Tanzania. De Masai zat helemaal te glimmen met een stuk vlees in z'n handen.

Vandaag gaan we weer terug naar Dar, terug over de klote route met gaten en hobbels. Maar zoals normaal is de terugweg minder erg dan de heenroute. Als je al weet wat je te wachten staat, dan stel je je erop in en je weet ook wanneer je even door kan rijden en wanneer je extra op moet passen. Om 1/2 3 zijn we weer in Dar en .we proberen om af te spreken met Dave van Kilwa Safari om uit te zoeken of er misschien een boot naar Mtwra of Pemba (Moz) gaat, maar helaas heeft Dave geen tijd. Z'n vriendin Mary wil wel iets afspreken voor 's avonds maar in een gedeelte van Dar waar geen campings zijn en waar we ook niet het gevoel hadden dat de auto daar veilig stond. Dus de afspraak afgezegt en naar Kipepeo Campsite.

Daar ontmoetten we de fran en weer (stel met dochtertje), die al van een stel duitsers te horen hadden gekregen dat de veerboot niet ging. Dus gingen ze nu maar een paar dagen naar Zanzibar voordat ze naar Malawi-Mozambique gingen. Zo goed en zo kwaad proberen we in ons beste frans een praatje te maken maar na 6 maanden engels is zelfs het frans van Peter wat weggezakt.

Eigenlijk te moe om te eten en/of te douchen, maar na een paar alnge dagen rijden en geen douche in Kilwa is het hoog tijd voor wat verschoning. De douches zijn koud in Kipepeo, maar wel lekker (en schoon).

We zijn te moe om meteen door te rijden richting Malawi dus nemen we een daje rust. Je zou verwachten dat je na 10 maanden Afrika wel onthaast bent en je lekker rustig kan gaan zitten en ontspannen. Nou vergeet dat maar er is altijd zoveel te zien en te doen dat je jezelf eigenlijk nooit rust gunt. Als je dan ook nog een kakkerlak in de keukenbox vindt dan is het helemaal over met de rust. Dus zijn we de hele dag bezig geweest met schoonmaken, foto's, website etc. Niet eens de tijd genomen om om strand te gaan zitten (ook omdat dar geen schaduw was) en om foto's te maken van badderende koeien en geiten en kamelen. Het vee wordt iedere dag over strand naar de wei gebracht en dat is tesamen met de walvende palmbomen, de zee, het strand, de zon een schitterend plaatje.

Aan het eind van de dag even de website ge-upload, al is het wel heel gek dat we nu geen sms-je van Heleen meer kunnen krijgen. Meestal kregen we een berichtje binnen een paar uur en soms al binnen een paar minuten zodra we een update gedaan hadden.

Het is zondag en we moeten nog tanken voordat we op weg gaan naar Malawi. Dus moeten we ook og geld wisselen. Nou een grote stad als Dar heeft wel 24uurs muziek en herrie, maar geld wisselen ho maar. Dan is het toch wel heel lastig als je geen Visa creditkaart meer hebt. Dus probeert Peter het nog een keer met een straatwisselaar. Ze bieden uiteraard een goede koers maar als we bij de auto willen wisselen, willen ze dat Peter even mee loopt naar een wat minder opvallend plekje. Nou is dat al een vaag teken, maar Peter is op z'n hoede. In het achteraf straatje gaat het mannetje het geld tellen, laat het vervolgens natellen door Peter en ja hoor, of Peter het stapeltje bankbiljetten even terug wilt geven. Dan moet Peter z'n euro's afgeven, maar Peter laat ze alleen zien (inclusief watermerk) en zegt dat hij eerst de Tanzaniaanse shillings wil hebben. Het mannetje geeft een ander stapeltje geld aan Peter dan wat uitgeteld was, Peter voelde direct dat dit een ander stapeltje was omdat het veel dikker was. Het buitenste briefje was een 10.000 maar alle andere briefjes waren 500 briefjes. Wisseltruc!!!, Peter gaat vlak voor het mannetje staan en wordt heel boos. Gelukkig was de wisselaar nogal onder de indruk en hij koos het hazepad (ik was bang dat ze misschien zouden proberen om de 200 euro te stelen).

Dus staan we om 9 uur 's ochtends in Dar, geen geld, 1 wisseltruc rijker, geen diesel etc. Dus proberen we de grote hotels om te wisselen. In Royal Palm Hotel gaat het wisselkantoor om 10 uur open dus moeten we nog even geduld hebben. Als we voor het hotel geparkeerd staan en Peter binnen in het hotel is, komt de bewaking naar me toe dat je op deze plek helemaal niet mag parkeren, want dat is misschien een bomaanslag. Sinds de bomaanslag op de Amerikaanse ambassade zijn ze nogal bang voor aanslagen. Maar zolang hij met me staat te praten mag het wel, dus heb ik een lang gesprek met de man tot dat Peter terug komt, met geld en met twee heerlijke broodjes gezond. Ham, kaas, tomaat, sla in een vers gebakken stokbroodje. Nog niet zo lekker als French Connection in Maun maar dichtbij!!.Na het tanken bij BP, waar ze wel banden repareren, maar geen bandenspanning kunnen meten. Dus doet Peter het met onze eigen spullen bij het BP pompstation (en dan nog tip willen ook).

Om 11 uur kunnen we eindelijk op weg richting Mozambique. Omdat het landschap tot aan Mikumi een beetje saai is en we de route al gereden hebben, ga ik maar zitten typen op de computer.Bij Mikumi is er misschienwel wat te zien dus daar gaat de computer weer in de peli-case. Helaas is er deze dag bijna geen wild te zien, behalve een paar olifanten. De weg vanaf Mikumi naar Iringa was op de heenweg zo mooi met bloemen, helaas zijn alle bloemen nu uitgebloeid. Geen bloemen, geen zon en dus zo mooi als het op de heenweg was zo "gewoontjes" is het nu. Om 5 uur zijn we bij Iringa maar we willen het liefst bij The Old Farmhouse kamperen want daar was het eten zo lekker. Dus rijden we de 50 km nog even door en we arriveren bij The Old Farmhouse in het donker..Helaas zijn we te laat om nog eten te bestellen dus zijn we genoodzaakt om zelf eten te koken. WE kunnen wel groente en eieren en brood kopen in het kampwinkeltje, waar de lokale bevolking z'n spullen verkoopt. Dus deze avond hebben we lekker vlees op de braai, maar wel in de bijna vrieskou en met een achtergrondkoor van zuid-afrikaanse kerkgangers die gospels aan het zingen zijn en de lord aanroepen.

Om 5 uur 's ochtends horen we een hoop herrie, onze gospelsingers zijn al bezig met inpakken. Dan gaan wij er ook maar uit, ondanks de kou. We maken een uitgebreid ontbijtje met vers gebakken brood en boerderijeieren en in gezelschap van een stel leuke honden (Piggy, een Staffordshire bullterrier en een paar Rhodesian ridge backs en allemaal moeten ze de banden bewateren). Heet en dus lekker gedouched gaan we op pad naar Malawi.

Op de heenweg hadden we allemaal van die Flinstone stepjes gezien, dus zat ik met de camera in de aanslag om deze keer er wel een foto van te kunnen maken. Uiteraard zagen we deze keer geen stepjes. Vlak voor de grens maken onze laatste Tanzaniaanse shillingen op aan diesel en komen we, met alleen euro's en travelers cheques bij de grens. Nu maar afwachten of we Malawi inkomen zonder 1 Malawi Kwacha.

Om 2 uur 's middags is ons Tanzania avontuur afgelopen en gaan we Malawi binnen.

Visa 50 US dollars p/p en 25 US dollars voor de auto (roadtax). Je kan alleen in dollars betalen!!!!!

02-05-2004 Kisolanza, Old Farmhouse (S08 08,748, E 35 24,768) 3000 Tsh p/p/p/d. Supercamping zo'n 50 km voor Iringa, met heel veel bomen, super douches en het eten is een vermelding waard. Niet alleen heel gezellig en goed maar ook nog eens goedkoop (5000 Tsh p/p)

03-05-2004 Ruaha Nat ParkCampsite.(S07 41,042, E34 58,129). De campsite is net zo duur als de bandas (soort cabines) maar dan met douche, dus hebben wij voor de bandas gekozen maar gewoon gekampeerd naast de bandas. (20USD p/p/p/d. Wel een super plek naast de Ruaha rivier. Pas wel op voorde hippo's 's nachts.

Alternatief: 10 km voor ingang park Tungamelenga Campsite (s07 50,135, E35 05,656).

04-05-2004 Iringa, Riverside Campsite (S07, 47,884, E35 47,803), 2500Tsh p/p. Mooie plek, ruim, veel bomen, gras. Helaas is de douche direct naast de wc en dat ruik je.

05-05-2004 Mikumi Nat Park, redelijk park maar nog wel erg nat in mei. De route van Iringa naar Mikumi is schitterend via Udzungwa Nat park. In het park slapen is en duur en er is niks dus Kilimanjaro Village, Genesis Hotel (S07 23,840 E36 59,871). Kamperen op de parkeerplaats maar de plek is een goed alternatief. Het eten is ook goed (Tsh 7500 p/p voor 3 gangen).

06-05-2004 t/m 07-05-2005 Dar es Salaam, Sunrise Beach Resort (S06 51,038 E39 21,523). (Tsh5000 p/p incl ontbijt en Tsh 3000p/p zonder ontbijt) Zo'n 7km na de ferry aan de zuidstranden van Dar. Veel scaduw, mooie ligbedden, hete schone douches maw bijna perfect als er geen feestjes gegeven worden. De taxi's parkeren vlak naast het kamperen en als de muziek je niet wakker houdt dan lukt het zeker de toeterede dalla daals het wel.

Ferry (S06 49,192 E39 17,862) Vium Mozambique (S06 48,814 E39 17,449) 40USD binnen 1dag, 35USD binnen 2 dagen en 30USD binnen 5 dagen.

08-05-2004 Moshi, Honeybadger Lodge/Cultural Centre (S03 21,067 E37 23,045) Tsh 3000 p/p. Bijna overal waar je komt ben je welkom maar hier is het alsof je thuis komt. Schitterende tuin, gebruik van de badkamers van de lodge, lekker eten, super vriendelijke bediening en Lucie (eigenaresse) een vrouw apart. Zeker een aanrader!!!

Het Golden Shower restaurant is net niet het slechte restaurant van onze trip, maar het is close. De naam is goed gekozen!!!!

09-05-2004 Arusha, Masai Camp (S03 23,115 E36 43,227) Tsh 3000 p/p. Grote camping met gezellige bar/restaurant, goed eten. In het weekend is het lekker druk met lokale mensen. Internet cafe, pool tafel.

10-05-2004 Ngorongoro Nat Park, Timba campsite. Als het niet mistig is kijk je vanaf deze campsite over de krater uit. Er is een wc maar dat is ook alles. Om naar de Serengeti te gaan moet je via de Ngorongoro Nat Park, dus moet je voor de transit betalen (30 USD auto, 30USD p/p/p/24h, 20USD p/p camping en 15USD p/p/p/24h om de krater in te mogen. Zo'n dure tol hebben we nog nooit betaald en zeker als je de wegen meemaakt. Gelukkig is het om een park in stand te houden en en de route is mooi.

11-05-2004 t/m 12-05-2004 Serengeti!!!! Dikdik camping. Voor een camping in een Nat Park is het nog zo slecht niet. Serengeti prijzen (30 auto, 30 p/p/p/24h en 20USD voor camping p/p). Serengeti is voor ons het mooiste park tot nu toe.

13-05-2004 Mto Wa Mbu, Panorama Safari Camp ((S03 22,786 E35 49,380) Tsh 5000 p/p. Schitterende plek, je kijkt over LakeManyara, mooie tuin, zitjes met uitzicht, heet water. Goedkoopste plekje "dichtbij" Ngorongoro.

14-05-2004 t/m 16-05-2004 Moshi, terug naar "thuis", Honeybadger Lodge/Cultural Centre (S03 21,067 E7 23,045).

17-05-2004 Dar es Salaam, Mikadi Beach (S06 49,191 E35 19,340) Tsh 3000 p/p. 2 km na de ferry. Na de herrie van Sunrise proberen we deze. Misschien omdat het niet hoogseizoen is maar alles was wat smoetzig en het stonk.Plekje zelf is ok.

18-05-2004 t/m 20-05-2004 Kilwa Masoko, Kilwa Safari (S08 53,977 E39 31,135). Deze lodge in wording ligt aan het strand, in een baai met koraal, onder de palmbomen etc. Zodra dit af is is het een super plek.. Dhow tripje naar Kilwa Kisiwani om de oude forten en moskeeen te bezichtigen.als je van historie houdt.

21-05-2004 t/m 22--2004 Terug naar Dar omdat de ferry van Tanzania naar Mozambique. (via Mtwara) uit de vaart is. Info over de ferry tel +255 (0)744762222 of +255 (0)748503007 of e-mail philipmtupa@yahoo.com of phillipmtupa@yahoo.com.

Dar es Salaam, Kipepeo Beach (S06 51,103 E39 21,706) Tsh 3000 p/p. Deze buren van Sunrise zijn van de 3 geteste de beste. Enige minpuntje is dat er geen bomen zijn, dus geen scaduwplek voor de auto.

23-05-2003 Kisolanza, Old Farmhouse (S08 08,748, E 35 24,768) 3000 Tsh p/p/p/d. Camping zo'n 50 km voor Iringa (zie ook begin Tanzania). Als je hier wilt eten (wat een aanrader is), dan moet je dat wel ruimschoots op tijd doen!!!