Zuid-Afrika

Gek idee om opeens in het vliegtuig te zitten naar Zuid-Afrika. We zien nog een glimp van de Kilimanjaro en dezelfde film als van Accra naar Nairobi. We weten dat Andre van Zyl ons opwacht op het vliegveld van Johannesburg maar we hebben geen idee hoe hij eruit ziet. Gelukkig weet Andre dat Peter erg groot is en hij herkent ons. Andre blijkt een leuke grote Afrikaner te zijn die ons meeneemt naar een shopping mall in Eastgate om te lunchen. In paar uur tijd van een echt derde wereld stad en land (Accra/Ghana) naar een land Amerikaanser dan Amerika. Highways, malls, dure auto's, hard rijden (aan de linkerkand) enz. We kijken onze ogen uit naar alle luxe en we voelen ons wat onwennig in airco. Na 4 maanden niets met werk te maken gehad hebben is het onwijs leuk om weer eens een fabriek te zien. Voor Peter is het z'n eerste Avery fabriek die hij ziet. Het was ook leuk om te zien waar een vriendin (Elly) jaren lang gewerkt heeft in het lab.

We mogen bij Andre thuis logeren zo lang als dat we in Johannesburg zijn. En dat is niet alles, we kunnen de was doen, aan de computer werken, we eten braai enz. De gastvrijheid is overweldigend.

We beginnen de dag met een bezoek aan de Jackstadt fabriek. Wat een verschil met Avery, chique kantoren en receptie en er was zelfs een bar (niet meer in gebruik).

In ZA kom je nergens zonder auto, er zijn niet eens taxi's. Dat wat ze taxi's noemen zijn alleen maar volkswagenbusjes voor zwarten. Een soort tro-tro's, als in West-Afrika. Dus we moeten een auto huren en we moeten vervoer naar Durban etc regelen. We huren een doodskist op wielen (oude Golf City) en als eerste gaan we naar een mall om Teva's te kopen. Ik loop al weken op kapotte schoenen en vlgs Slade is ZA Teva country, dus op zoek naar Teva's. Na vele winkels komen we erachter dat ze in heel Zuid Afrika nog nooit van Teva's gehoord hebben. Nou zou dat zo erg zijn als ze van een ander merk ook een smalle uitvoering zouden hebben. Maar nee alle schoenen die ik geprobeerd heb kon ik met twee voeten in 1 schoen. Dus dan maar verder m'n kapotte Teva'tjes. Ik geef even de tas aan Peter, als we ontdekken dat onze camera (de kleine Minolta) gejat is. Dit was een, niet zo leuk, welkomsgeschenkje van Joburg. Ok naar de politie om aangifte te doen. Helaas van de politiepost bij de mall al aan het sluiten dus moesten we ergens in de stad zijn. We hebben geen idee waar, maar een politieagent biedt aan om voor ons uit te rijden. Daar gaan we, onze eerste km aan de linkerkant rijdend, ACHTER EEN POLITIE AAN. De politie is wel heel erg aardig, maar het duurt zo lang dat we eindigen met het terugrijden naar Heidelberg IN HET DONKER. Op de een of andere manier krijgen we het altijd weer voor elkaar om in het donker te moeten rijden.

Nu moeten we een nieuwe camera kopen en Andre stelt voor om naar Eastrand te gaan. Hij zal voor ons uit rijden, maar op de een of andere manier komen we toch voor hem te rijden als we Heidelberg uitrijden. Er is daar een wegversmalling en net voordat we daar rijden worden we door een met bloedsnelheid rijdende auto ingehaald. Ok, blijkbaar gewoon hier, als we opeens gierende banden achter ons horen. Als we omkijken, kijken we in de loop van een geweer,die uit het raam steekt. Blijkt een politieauto de, te hard rijdende, auto probeert aan te houden. Zonder sirene hadden wij dat niet gezien en op het moment dat de politieauto ons probeerde in te halen kwam er een tegenligger. 36 uur in Joburg en al twee encounters met de politie. Verder op blijkt dat ze een geldauto hebben overvallen.

De hele dag besteed aan winkelen, o.a. een Canon Ixus IV gekocht. 's Avonds gaan we met Andre en z'n zoon Rhuan naar het Ceasars casino, waar we 420 rand winnen.

Gewassen, gestreken, web-site ge-up-date etc etc. De was is hier in 30 min. droog. Weer naar een casino, maar dan Montecasino waar ze ook een vogelshow hebben. En waar je papagaaiendrinken kan kopen en ze voeren. Ze likken het zelfs van je vingers af. Het Montecasino is wel apart, volledig Italiaans met dag en nacht zalen etc.

We gaan naar ons eerste park toe. Zo'n 10 min. rijden vanaf Heidelberg is een schitterend Nature Park, Suikerbosrand. We doen om 7.00h de cheetah hiking trail van 4.5 km. Lopen doe je alleen maar 's ochtends vroeg omdat het anders veel te heet is. Geen mens te zien alleen maar mooie natuur, uitzichten maar vooral ook beesten zoals bavianen maar ook elandantilopen die met hun jongen op een paar meter afstand nieuwsgierig naar je staan te kijken. In de verte zebra's enz. Na het lopen rijden we met de auto door het park. 66km route met kuddes zebra's hartebeesten, eland, impala's, blesbokken. Wat een superpark en dat zo dicht bij Johannesburg.

Peter moest al een tijdje naar de tandarts, maar gezien de ervaringen van Slade in Burkina en Ghana met tandartsen, wilde Peter liever wacheten totdat we in ZA waren. Er bleek een gat tussen z'n kiezen te zitten van wel een paar cm diep. Maar zeer vakkundig verholpen en hopelijk geen pijn meer. Met Rhuan (zoon van Andre) als gids gaan we de omgeving bekijken. We rijden naar de Vaaldam om de waterkrachtcentrale te gaan bekijken als blijkt dat je die niet meer mag bezoeken. De Stoere-Boere (rechts radicale ZA poltieke groep) hebben gedreigd met het opblazen, dus is het niet meer open voor publiek. Misschien zag Peter er wel uit als een echte stoere boer. Dan naar het 3 rivieren gebied, wat duidelijk betere tijden gekent heeft.

Op naar De Wildt Cheetah Research Centre, vlgs de Lonely Planet is dit zeker de moeite waard. Als het om cheetah's gaat ben ik al zowiezo geinteresseerd dus we maken een afspraak om een rondleiding/tour te doen. Je krijgt uitgebreid uitleg over het opvangen en fokken van cheetah's en wilde honden. Hier bij De Wildt hebben ze King Cheetah's, dit zijn cheetah's die ipv spots strepen hebben. Overweldigend mooie cheetah's. Omdat cheetah's solitair zijn zitten alle cheetah's apart maar wel in een natuurlijke omgeving. Ze fokken nu ook groepen wilde honden en het voeren van die dieren is oorverdovend maar machtig mooi om te zien. Ze hebben 1 tamme cheetah, Byron, die gebruikt wordt om kinderen kennis te laten maken met wat een cheetah eigenlijk is. Byron kan je aaien en je kan foto's maken (kost 150R). Een schitterende cheetah die aldoor heel hard spint en probeert je hand te likken. Ze zijn nog niet zo lang met hem in training dus je mag alleen achter hem staan (zie ook ons tweede bezoek aan De Wildt).

Magaliesberg/Hartebeespoordam route gereden met Andre en Rhuan. Mooie omgeving en heerlijk om gereden te worden. Ik blijf het eng vinden dat iedereen je links en rechts inhaalt met snelheden van zo'n 160km/u. Goldreef City, uiteraard vinden Peter en Rhuan het gaaf om allerlei achtbanen te doen, maar voor mij was er niets aan. Het enige wat wel leuk was het bezoek aan de, niet meer in gebruik zijnde, goudmijn. Je gaat 220m diep en dan laten ze zien hoe het is en hoe het was om te werken in de mijnen. Ik vond de lift 220m naar beneden al eng laat staan hoe het moet zijn als ze duizenden (3082m) meters diep gaan.

Peter z'n verjaardag in de bus naar Durban gevierd. We zitten prinsheerlijk, met enorm veel beenruimte, airco en film, 7 uur in de bus. Opnieuw worden we opgehaald door een Avery collega. Maar nu is het Gavin Turner, nooit gezien of gemailed maar toch komt hij op z'n vrije dag ons ophalen in Durban om ons naar het Proteahotel in Umhslanga Rock te brengen. Het Protea is duur maar wel schitterend, inclusief een keuken en alles wat je maar denkt nodig te hebben. We vieren Peter z'n verjaardag in RJ's, een restaurant met allemaal vleesgerechten. Peter probeert voor het eerst van z'n leven een T-bone steak en dan ook maar meteen een "man's size" 800g vlees. Als Peter zelf een foto van ons probeert te nemen, biedt een man aan een tafeltje naast ons aan om de foto te nemen. Dit is het begin van een echte vriendschap met Dennis en Heather. Het wordt een super gezellige avond met heel veel engelse humor (Dennis is 30 jaar geleden vanuit Londen in SA gaan wonen) en drank. We liggen voor het eerst heel erg laat op bed.

Uiteraard laat op en wat rondgelopen en naar strand gekeken. Het regent nauurlijk weer een beetje dus is het strand niet echt aantrekkelijk. Zonder auto ben je hier lost dus we regelen een auto. Direct met die auto naar down town Durban op zoek naar de zuid-afrikaanse ANWB. Volgens de Lonely Planet zou die op George moeten zijn. We hebben heel down town zo'n 5 keer bekeken en alleen maar heel veel negers gezien maar geen AA. Toem we vroegen waar de AA was, wezen ze op een gebouw waar inderdaad AA opstond maar meer een Anonieme Alcoholist achtig bureau was dan iets dat met wegen te maken had. Na wat bellen bleek dat het nu in Musgrave Berea te vinden is.

We mochten de kampeerspullen van Gavin lenen (tent, pannen, matrassen, slaapzakken) en hij heeft campings geregeld in Mhkuze en St Lucia. We rijden achter hem aan naar Pinetown (vlak bij Raflatac) naar een schitterende wijk met een huis zoals wij alleen in Wassenaar of de zuid zien. Is hier allemaal heel gewoon.

De volgende morgen vroeg op weg naar het noorden. In de regen langs enorme eucaliptus wouden (die vanwege hun rechte stammen in de mijnen gebruikt worden als stutmateriaal). Als we in Mhkuze aankomen zien we vrijwel direct al zebra's, nyala's en impala's. Schitterend Nationaal park met enorm veel dieren. We doen een nightdrive (R70 p/p) waar we genet en mongoose zien maar nog steeds geen luipaard.

Om 5.30h naar de ranger om een gamewalk te doen. We gaan naar een plek waar er eventueel, misschien een luipaard zou kunnen zitten. We krijgen, bij gebrek aan dieren, een uitgebreide uitleg over de vegetatie en vogels. Als we aan het eind van de walk nog een stukje rijden, zien we een witte neushoorn met jong. Omdat de ranger erbij is lopen we tot vlakbij de neushoorns. De hele dag rijden we alle trails. Het lijkt wel alsof we de enigen zijn in dit park, want we zien geen andere auto's. Giraffen zijn heel erg nieuwsgierig en zodra een hele grote stier ons ziet komt hij kijken en steekt hij vlak voor de auto over.

's Avonds op de camping zijn we weer de enigen en al het wild loopt gewoon langs de tent.Br>

Na de ochtenddrive gaan we op weg naar St.Lucia. Omdat St Lucia zo'n 5x op de kaart voorkomt gaan we voor de zekerheid even vragen waar Sugerloaf camping St. Lucia was. De ranger wijst op de kaart aan dat we via een weg ten noorden van Mhkuze naar Sodwana Bay moeten rijden om bij St Lucia te komen. Direct buiten Mhkuze begonnen de dirt roads, eerst een beetje en dan over de bergen over wegen zo slecht dat we op een gegeven ogenblik bang aren dat de auto uit elkaar zou vallen. Chevrolet Aveo is een leuke auto maar niet geschikt voor 4WD wegen. In het contract met Budget staat dat je niet op dirtroads mag rijden met een rental car. Nou als ze ons op deze wegen hadden zien rijden dan hadden we toch wat problemen met Budget gehad.

Als we aankomen in Sodwana en naar Sugerloafcamping vragen kijken ze ons aan alsof ze water zien branden. Blijkt dat het St Lucia waar wij naar toe moeten zo'n 200km zuidelijker ligt. Dit betekent na de monsterrit van 150km ellende we nog eens 2 1/2 uur moeten rijden.

St Lucia Resort blijkt een typisch toeristenplek te zijn maar dan aan schitterende lagoons, met hippo's en vogels en krokodillen. We gaan eerst even internetten om te ontdekken dat Jannie moeder is geworden en dat de verzekering heeft uitbetaald. We hebben iets te vieren. Helaas is op de camping een familie met klote kinderen die met een katapult op Velvet aapjes aan het schieten zijn. Peter op hoge poten naar de ouders, maar die vinden het heel gewoon. Dus klagen bij guard want ik ga niet staan naast zulk soort. Hele troepen mongoose over de camping maken dat het hele toeristische een beetje afzwakt en toch nog Afrika wordt. Peter wordt een echte ZA, hij heeft nu een hoed met Zuid-Afrika en een zebra erop.

De hele dag geluierd met uitzicht op de hippo's die ook niets doen. Want de volgende dag moeten we terug naar Durban in de hoop dat de auto opgehaald kan worden. We moeten nog een plekje voor de nacht hebben en we zien op de AA kaart dat er in Uhmslanga een camping is. We zoeken ons de tandjes maar geen camping. Als we bij de Tourist Information gaan vragen krijgen we alleen glazige blikken en een opmerking dat je die info bij Gateway (shopping mall) kan krijgen. In Gateway zijn ze al net zo glazig, dus pissig rijden we richting Durban want daar hebben we een waypoint van. Caravan Park Durban blijkt een soort oase midden in de stad te zijn, volop bomen, zwembad en gezellig. De eigenaar Johan is een echte Afrikaner, die ook alleen maar afrikaans tegen ons praat. Hij adviseert ons om bij Butcher Boy te gaan eten, nou wilden we dat al die tijd nog een keertje doen want vlgs Slade is dat de beste plaats om vlees te eten. Een echte slager geeft je advies over wat je moet eten! Misschien omdat het zondag of omdat het zeek van de regen maar het was er en niet gezellig (alleen maar erg koud) de slager was er niet en het eten was maar matig.

Hopelijk komt vandaag de auto. We zorgen dat alles ingepakt is en klaar staat dat ze, zodra ze bellen, we klaar staan. Om 8.15u horen we dat het waarschijnlijk nog een paar dagen gaat duren want de 16e is een nationale feestdag en wordt er niet gewerkt. Peter smeekt of ze het echt niet kunnen regelen want we hebben afgesproken met Dino en Sabine om de 18e in SunCity te zijn. Om 10.15 krijgen we het verlossende bericht, we moeten naar de haven om de auto op te halen. Het lukt ze niet om de auto te starten dus moeten we zelf komen. Iwan staat ons op te wachten en daar staat ie dan. Eindelijk ons huis terug. Als we de achterdeuren openen houden we ons hart vast want de auto zat vol met miertjes voordat we verscheepten. Maar geen enkele mier alleen West-Afrika stof en vuil. Als we dachten dat dit het was dan vergisten we ons wel heel erg. Allerlei papieren moesten nog geregeld worden. Gelukkig hebben Iwan Dunlop en Kelvin van World Wide Logistics er werk van gemaakt en zorgen ervoor dat alle papieren op de juiste plek komen en we de auto kunnen ophalen. Peter en Iwan rijden zich een slag in de rondte. Als we moeten betalen schrikken we ons een ongeluk. De R2000 is alleen voor de clearance comp. maar er moet ook voor container opslag, schoonmaken etc etc betaald worden. Het totaal is R6400 (zo'n 1000 dollar) i.p.v. de 400-500 dollar die AGS voorspeld had. AGS heeft aardig wat foutjes gemaakt, we zouden de auto de 8e krijgen, ze vergaten de originele papieren op te sturen (deden ze pas na e-mails), de kosten lagen veel hoger etc etc. Achteraf kunnen we AGS niet echt aanbevelen als shippingagent. Maar we hebben de auto, het rijdt ook veel lekkerder want je voelt je veiliger. Al moet ik nu vaak kijken of je kan inhalen.

We gaan terug naar Durban Caravan Park, waar we uitgenodigd worden door Johan om een biertje te komen drinken. Het is zo gezellig dat we stomdronken (Peter kon niet meer recht lopen) onze tent induiken.

Oh wat hebben we een spijt van het drinken en laat naar bed gaan, want we moeten 600km rijden naar Johannesburg. De N3 naar Joburg is schitterend maar we zijn bekaf en de auto geeft zwarte rook en komt af en toe niet de bergen op. We moeten de auto eerst laten nakijken voordat we grote stukken gaan rijden.

We logeren weer bij Andre in Heidelberg, maar we slapen gewoon op de auto in onze eigen tent. De auto gewoon naast het huis geparkeerd en gekampeerd.

De auto moet gerepareerd worden want de zwarte rook is van de injectoren die versleten zijn. Ook de banden zijn nagekeken en het bleek dat er 3 camelthorns in zaten. We moeten richting Sun City want we hebben met Sabine en Dino afgesproken om op 18 december om 17.00h bij The Palace te zijn. We kunnen bij Heather en Dennis (In Durban leren kennen) logeren in Sunninghill. We werden met open armen ontvangen en we gaan naar een super goed Italiaans restaurant in Sunhill shoppingcentre (hoek Tana en Naivasha). Het is zo gezellig dat het weer afgrijselijk laat wordt en weer teveel gedronken. Als dit zo doorgaat worden we nog eens alcoholisten.

Het was erg leuk maar ook erg stom om het zo laat te maken want we hebben nog een ritje voor de boeg. Maar eerst even bij Baillies 4x4 garage langs om naar de zwarte rook te laten kijken. Steward van Baillies zorgt ervoor dat het nog dezelfde middag gerepareerd kan worden, want we kunnen echt niet veel langer zo blijven rijden. Het eindresultaat was dat we weer eens heel erg laat gaan rijden en in het donker aankomen in SunCity.

We staan voor de ingang van SunCity maar we mogen er niet in, pas na een aantal telefoontjes laten ze ons met argwaan passeren. We zien in de verte een gigantisch gebouw en naarmate we verder rijden blijkt dat onze vermoedens waar zijn. Dat gebouw is het hotel waar we 1 nacht uitgenodigd zijn door Dino en Sabine. We verblijven in het meest chique hotel van Afrika The Palace of the Lost City!!!!. We rijden de entrance op en daar staan Dino en Sabine. Wat is dat leuk om opeens weer bekenden te zien en vooral als ze speciaal' voor ons naar Zuid Afrika gekomen zijn. Het is valet parking dus ze vragen de autosleutels aan Peter. Gelukkig is Peter te eigenwijs om z'n sleutels af te geven en rijdt zelf (met de parkeerjongen naast hem) naar de garage. De parkeerjongen wijst hem waar hij de garage in moet. Peter vraagt hem of hij wil dat hij er hard of zachtjes in moet rijden en of hij het zeker weet. "Ja-ah, park in here". Blijkt de parkeergarage 2.20m hoog is en wij zijn ietsje pietsje hoger. Als ze echt valet parking gedaan hadden, dan hadden we nu een wrak gehad. We mochten nu in het loading doc parkeren, want zo'n chique hotel is er niet op in gericht om overlanders te hebben.

In het hotel is het overgeweldigend, met enorme beelden en plafondschilderingen. Wel kitch, maar mooie kitch. We hebben een kamer met uitzicht op het zwembad, er worden rozenblaadjes gestrooid en we hebben het gevoel dat we dromen. We spreken af met Dino om 22.00h voor diner. We lopen en lopen maar er is nergens in SunCity nog een restaurant open. Het resulteert in een goed roomservice diner.

Om 24.00h is Dino jarig!!

We zijn weer eens heel vroeg wakker en zitten al om 1/2 7 in het zwembad. Na een overdreven uitgebreid, maar ook afgrijselijk duur ontbijt (E20 p/p) gaan we op inpakken. We moeten om 11 uur uitchecken en we willen toch nog wat van het beroemde hotel zien. We gaan naar de Valley of The Waves, een golfslagbad waar de golven zo hoog zijn dat je er op kan surfen. Helaas is het vakantietijd dus is het overvol. We gaan met z'n vieren lekker bij het zwembad zitten en gedurende de lunch maken we een plan voor aankomende dagen. We krijgen nog bezoek van een troep Velvet monkeys (aapjes met blauwe ballen). We bellen allelei gameparks totdat we er 1 hebben gevonden die en betaalbaar is en waar we onze Landcruiser mee naar toe mochten nemen. We reserveren de Cheetah lodge en Tilodi maar we hebben geen enkel idee of dat wat is. 's Avonds gaan we naar een topless "Lido" voorsteling. Het roken mag alleen in het casino dus snel na de voorstelling en diner naar het rookgedeelte. Staat daar een goede zangeres te zingen en het wordt beregezellig. We zetten het feestje nog even door in het hotel. Wij zijn de hele dag al een soort illigaal in The Palace want we zijn al uitgecheckt. Overal moet je pasjes laten zien dat je een hotelgast bent want anders mag je er niet in. We laten iedere keer de verlopen pasjes zien en dat is al genoeg om ons door te laten. Het is best wel een beetje spannend als we 's avonds laat met Dino en sabine mee naar binnen lopen. We maken een bed op de grond in Dino's kamer om met een heerlijk gevoel dat dit niet mag te gaan slapen. Zodra we onze ogen dicht doen horen we een geluid dat ons direct a la minuut weer wakker maakt. We hebben een grizzly op de kamer. We pakken ons "bed" op en we slapen die nacht heerlijk op het balkon van The Palace.!!!!

Toch wel een beetje spannend om 's ochtends vroeg naar beneden te gaan en net te doen alsof je gewoon een hotelgast bent. Zeker als Peter wil gaan ontbijten en je je kamernummer en handtekening moet geven. Hij vervalst Dino's handtekening en gaan gewoon ontbijten en naar het zwembad. Sabine en Dino hebben nog 1 nacht in The Palace maar wij gaan naar een camping. 1 Nacht illigaal is genoeg. Daarbij komt dat ik zo gaar ben dat ik m'n ogen op geen enkele manier nog open kon houden. Om 17.00h slaap ik en wat Peter ook doet aan de auto (o.a boren), ik slaap en ik hoor niets.

We pikken Dino op en rijden we naar DE Wildt Cheetah Research Centre. Sabine wilde ook heel graag cheetah's zien en de tamme cheetah Byron aaien. We doen dezelfde tour als 4/12/2003 maar het blijft interessant. Dino wil graag foto's van Sabine en Byron maar dan buiten ipv van binnen. Dat mag maar we moeten er rekening mee houden dat het op Byron z'n territorium is en dat hij daar de baas is. Nou dat heb ik geweten. Opeens grijpt Byron m'n waterflesje die ik in m'n voorzak van m'n short heb zitten. Byron's handler haalt hem weg, maar Byron wil blijkbaar spelen en grijpt m'n hand. Z'n nagels zijn zo scherp dat ze meteen in m'n pols zitten. Omdat ze Byron weghaalden terwijl z'n nagels nog in me zaten, moest ik mee totdat ik z'n nagels uit m'n vel kon halen. Op het moment dat ik wegliep, beet Byron me nog even in m'n kont waarbij hij een paar gaatjes in m'n korte broek maakte. Het gekke was dat het hele gebeuren niet eng was, ik hield m'n hand gewoon stil (als je wegtrekt dan heb je echt wonden) en na dit gebeuren wilde ik gewoon doorgaan met foto's maken. Peter keek naar m'n hand en sommeerde me om er naar te laten kijken want het waren toch wel twee behoorlijke diepe wonden. Na het goed uitspoelen en desinfecteren hebben we nog een foto sessie gedaan met Byron, maar iedereen was wel wat alerter. Nu heb ik schitterende Cheetah souverniers, twee littekens in m'n pols en gaatjes in m'n broek.

We slapen in De Wildt Cheetah lodge, een villa helemaal ingericht met cheetah spullen en een heerlijke tuin. We zijn de enige gasten dus heerlijk luxe. Het diner is heerlijk dus alles lijkt perfect. Helaas stond het licht nog aan op de kamer van Dino en Sabine met als gevolg een invasie van motten. Voor slapen gaan we nog op mottenmoordjacht.

De Byron-souveniers doen toch wel zeer, de hele nacht met natte doeken om m'n pols gelegen om de ontsteking tegen te gaan. Na het ontbijt gaan we op zoek naar het gamepark Tilodi. Na The Palace en De Wildt hopen we maar dat het een beetje confirm de standaards is van Dino en Sabine. We rijden naar Leeuwpoort en na 30 km dirtroad komen we bij schitterende lodges. Het lijkt wel uit een advertentie van Thika travel. Tenten maar met een rieten dak, balkon met uitzicht over de drinkplaats met hippo's en heel mooi ingericht. Out of Africa! Om 17.00h hebben we onze eerste gamedrive met Harry, een zeer enthousiaste ranger. Hij klaagt over datover dat het al zo'n tijd niet geregend heeft en dat alles zo droog is. Omhoog kijkend naar de lucht vertellen (donkere wolken) we dat wij altijd regen brengen. Dus dat het hoogstwaarschijnlijk 's nachts wel zou gaan regenen. Harry geloofde ons niet want de lucht beloofde al weken regen maar er was nog geen druppel gevallen.

Het diner was magnefiek, en dat vonden de nachtvlinders ook want die vielen massaal aan op de wijn en het eten. Na het eten nog even chillen op het terras als de hemel open barst en het gaat gieten. In de lodge wil Peter even de batterijen van de camera opladen en zoekt naar een geschikt stopcontact als hij tegen een schemerlamp aan stoot, die vervolgens omvalt op het nachtkastje tegen een andere lamp, waarna alle stroom uitviel en we volledig in het donker zaten. Het enige licht dat we dan nog hebben is de bliksem. In de stromende regen gaat Peter naar de receptie om daar de batterijen op te laden. 23-12-2003

's Ochtends om 6.00h hebben we een gamedrive, het regent nog wat als voordeel heeft dat iedereen afhaakte en we lekker met z'n vieren een prive game drive kregen. Hoe hard Harry ook z'n best deed, het wild liet zich niet zien in de regen. Als Peter en Dino na een heel uitgebreid ontbijt nog even tukkie gaan doen kan ik weer eens aan de web-site werken. We hebben niet zo'n zin om de hele dag rond de lodge te hangen dus besluiten we om op zoek te gaan naar wat vertier en naar Warmbath te rijden. Nou dat bleek 60 km heen en terug voor niets te zijn want in Warmbath is echt helemaal niets. Behalve een hele domme serveerster die met haar vinger in de expresso au roept en vervolgens vraagt hoe een expresso smaakt was er geen enkel vermaak. We haasten ons terug om nog op tijd te zijn voor de middag gamedrive. We hebben Harry weer als ranger maar vandaag zitten we in een open Landcruiser zonder luifel. Geeft toch wel meer een safari gevoel dan zo'n auto met luifel. We rijden een tijdje rond zonder veel te zien als er opeens een giraf z'n nieuwsgierige hoofd over de bomen steekt. De Giraf blijkt bij een troep van 10 giraffen met kleintjes te horen. We mogen uitstappen en heel langszaam richting de giraffen lopen. Ik kom tot op 10-15 meter afstand, voordat ze een stukje weglopen. Al die tijd staren 10 giraffen je nieuwsgierig aan met zo'n blik van "wat ben jij nou". Na de giraffen is Harry zo gedreven om ook neushoorns te laten zien dat hij doorgaat met de gamedrive ook als het al donker wordt. Hebben we een middag en nightdrive in 1. We zien nog sabelantilopen en jackhalzen etc. Helaas geen neushoorns.

Peter gaat om 1/2 6 proberen om leuke foto's van de nijlpaarden te maken. Alleen en wachtend besluit ik om toch maar met de 6 uur ochtenddrive mee te gaan. Na lang spoorzoeken zien we dan eindelijk de neushoorns, 5 stuks waarvan 2 jongen.

We zouden vroeg naar Johannesburg rijden om het Lionspark te bezoeken. Sabine wil nu toch ook wel graag leeuwen zien (die wij ook nog niet gezien hebben). Maar het duurt toch allemaal wat langer dan ingeschat. Als we tijdens het tanken zien dat het vliegveld van Johannesburg heel dicht bij is, besluit Dino dat hij wil proberen om de vlucht te verzetten en vanavond al terug naar Nederland te vliegen. Opeens gaat alles heel snel en hebben we niet of nauwelijks de tijd om leuk afscheid te nemen. Wij moeten naar Dennis en Heather voor 18.00 uur want anders zijn ze weg en kunnen wij er niet in en Dino en Sabine moeten naar het vliegveld. Heel lullig op het parkeerterrein van Eastgate zeggen we gedag, geven een tas met spullen mee die we niet meer nodig hebben, en dan is het over.

Het is wel heel erg bijzonder en leuk geweest!!

Kerst. We staan heel vroeg op om Heather te helpen met de voorbereiding van de kerstlunch. Het giet van de regen en het feestje drijgt letterlijk in het water te vallen. Onze zebra blijkt een box met goodies te zijn die heel hard nodig waren. We staan om 1/2 9 al aan de champagne. Samen met James en Lisa (zoon van Dennis met z'n vriendin) hebben we enorm veel lol. James en Dennis hebben echte engelse humor. Gelukkig gaat de zon schijnen als de 30 gasten komen en het wordt zo gezellig dat de laatste gasten om 23.00h pas weggaan.

We hebben al een hele tijd niets van Heleen gehoord en zij is toch wel onze trouwste website bezoekster en sateliet-sms-er, en vriendin, dus zijn we erg bang dat er iets niet goed is. Ons angstige voorgevoel blijkt helaas waar te zijn. Als we haar bellen blijkt ze net uit het ziekenhuis te zijn met vreselijk nieuws. Onbegrip en verdriet want Heleen is al jaren onze allerbeste vriendin. Wat kan reizen opeens niet leuk zijn als je zo ver weg bent en niet even langs kan gaan.

Om 21.00h gaan we naar het vliegveld om Roberto en Anna op te halen. Wat is dat leuk om ze weer te zien na zo'n lange tijd. Roberto heeft tijdens de vlucht aan het zuurstof gelegen met ademshalingproblemen. Maar is aan de grond weer opgeknapt. Met Roberto achterin de auto gepropt en Anna tussen ons in op het middenconsole rijden we terug naar Dennis. Kunnen we alvast een beetje aan het rijden met 4 man in een tweepersoonsauto.

Om 24.00h is Roberto jarig en is 21 jaar geworden. We zijn allemaal te moe (en sommigen te dronken) om z'n verjaardag uitgebreid te vieren maar dat komt nog wel. 26-12-2003

We zijn uitgenodigd door Andre om de rest van de kerst bij hem en z'n kinderen in Jeffrey's Bay te komen vieren. Vlgs zijn informatie is het zo'n 8 uur rijden (al je om 6uur gaat rijden ben je er om 3 a 4 uur). Dus we gaan om 7 uur rijden zodat we toch nog een beetje Roberto's verjaardag kunnen vieren. De hele dag in de auto (Roberto met een houten kont op het middenconsole) en Anna achterin liggend als haring in een tonnetje. Om 5 uur 's middags zijn we zo zat en moeten, gezien de afstand, nog zo'n 4 uur rijden. We besluiten om in Cradock te overnachten en de volgende dag door te rijden naar jeffrey's Bay. Als we geweten hadden dat het zo lang rijden was dan waren in Johannesburg gebleven. We hebben Roberto's verjaardag maar met een echte ZA braai gevierd maar wel in de kou. We bouwen de zebra om tot een twee verdiepingen hotel, met Anna en Roberto in de auto en wij in de tent op de auto.

Opwarmend in het zonnetje zien we, tijdens het ontbijt, impala's de camping oversteken. Dit is wel echt Afrika. We gaan om 7 uur maar weer op pad en we rijden via schitterende route naar Jeffreys bay. In Jeffreys worden we onthaald door Andre, Marisce en Rhuan die in een huisje pal aan strand zitten. Het is wel zonnig maar niet zo warm als de Kids naar het echte surfersstrand en winkels gaan. Helaas hebben we de zon onderschat (door de wind en de kou) en zijn Roberto maar vooral Anna flink verbrand. De bediening in de 2 restaurants die wij hebben meegemaakt is zo langszaam dat Anna bijna de neiging kreeg om maar te gaan helpen. Roberto, Anna en Marisce willen nog gaan stappen, maar wij zijn bekaf en gaan alvast naar bed. We krijgen de sleutel van het huisje mee en duiken ons bed in.

Blijkt dat we gisteravond Andre en Rhuan buitengesloten hebben en Rhuan zo'n 2 uur lang op zoek is geweest naar Marisce om de sleutel te krijgen. Al die tijd lagen wij heerlijk op 1 oor en hebben niets gemerkt. We gaan naar St Francis Bay waar we mogen logeren in een villa'tje van vrienden van Andre. Mooi plaatsje waar alle huizen aan kanalen gebouwd zijn. Soort DE ZUID maar dan in Grandorama opzet. Behalve Andre en ik gaan ze allemaal met een kano het water op. Roberto heeft o.a. een lap vlees van 2,5 kg gekocht die 's avonds op de braai kan. Helaas is het vlees taai en niet echt lekker.

We gaan naar Tsitikamma Nat. park. Omdat ze Roberto niet zien liggen achterin liegen we over het aantal personen want alle toegangsprijzen van Nat. Parken zijn verdubbeld of soms verdrievoudigt in vergelijking met de prijzen die in de Lonely Planet (van 2003) staan. Mooi park met mooie woeste kustlijn maar helaas is het en geen mooi weer en het is er verschikkelijk druk met mensen. We lopen nog wel de trail met de hangbrug maar dan hebben we het wel gezien. We bellen een aantal gamefarms maar die zijn allemaal zo duur (tussen de 400 en 650 rand p/p per 2 uur game drive) dat we dat maar vergeten. We gaan via de R102 naar Nature Valley, schitterende route door de bergen en bossen en we eindigen met uitzicht over de kust. We slaan hier ons kamp op, helaas is deze camping ook ongeloofelijk duur (320Rand voor 1 auto en 4 mensen en geen tenten). We staan helemaal ingesloten door tenten en geparkeerde auto's en we hebben niet eens een braai. Het lijkt de Costa del Sol wel, maar dan met Cannes prijzen. We hebben eindelijk weer eens een gezond avondeten met lekkere groenten.

We gaan naar Knysna. Net voor Knysna is een Elephant Park, erg toeristisch, maar ook wel educatief. Je gaat met een safariauto naar de olifanten en dan mag je ze voeren en aanraken. Het is een beetje dierentuinachtig maar dan op een heeeel groot terrein. Het leukste was wel het babyolifantje van 2 maanden ou. Die rende rond, duiven wegjagend, struikelend over z'n eigen poten en slurfje. na 1 uur sta je weer buiten.

In Knysna gaan we eerst even op zoek naar een horlogezaak. We reizen nu al een paar weken rond zonder tijd en/of datum en dat is heel lastig. Het Casio horloge dat we speciaal voor deze reis hadden gekocht (in Andorra) doet het al een tijdje niet meer. Het is een zonnecelletje dus zou het in Afrika toch altijd moeten doen. Alle horlogezaken weten niet wat ze met het probleem aan moeten dus blijven we tijdloos. We zullen moeten wachten totdat we in Johannesburg zijn en naar de officiele Casio dealer kunnen gaan. We zijn uitgenodigd door Dennis en Heather om oud en nieuw bij hun in Knysna te vieren, dus proberen we ze te bellen. Geen gehoor dus ook geen plaats voor ons in de herberg. Het is zomer en kerstvakantie in 1 van de meest polulaire badplaatsen van Zuid-Afrika, dus dat betekent geen kampeerplekken. Gelukkig is een ZA stel zo aardig om hun kampeerplekje met ons te delen zodat we toch nog een slaapplek hebben. We krijgen 's avonds laat een sms van Dennis dat ze nog in Kaapstad zijn maar dat ze morgen in Knysna aankomen. Ik begon al een beetje ongerust te worden dat oud en nieuw net zo zou worden als Roberto's verjaardag.

Oud en Nieuw 2003/2004. Knysna is leuk hoor maar als je daar een uurtje doorbrengt dan heb je het wel gehad. Dennis komt pas laat in de middag dus om de tijd te doden gaan we maar naar Monkeyland. Helaas is dat een heel eind terug rijden maar iets anders (betaalbaars) is er niet. Monkeyland is een soort Apenheul maar dan met een gids en goede uitleg. Helaas is het toch een bos met een apen die in de meeste gevallen geen echte groep zijn. Na dit bezoek nemen we de scenic route 340 richting Alfred's Pass. Deze route is een beetje zoals we in West-Afrika hebben meegemaakt en geeft Roberto en Anna een beetje een idee hoe het geweest is. De route gaat over smalle gravelweggetjes door de bergen en door bossen. Zeker de moeite waard. Dennis belt op met de mededeling dat we 's avonds met z'n allen naar een feestje gaan van een vriendin en dat we eten en drinken moeten meenemen. We doen onze boodschappen in Avontuur (een dorpje met 1 winkel en drie huizen) en haasten ons terug. Het is al 16.00h en we zouden allang in Knysna zijn. Peter rijdt met een bloedgang (90km/u) over de dirtroads, af en toe glijdend door de bochten, om toch maar op tijd in Knysna te zijn. Het was maar goed dat ik achterin lag en niet zo goed kon zien wat voor capriolen hij uithaalde.

Bij Dennis worden we weer heel hartelijk onthaald, en het is meteen weer beregezellig met James en Lisa. Om 20.00h gaan we met z'n achten naar Brenton (een nog chiquer badplaatsje). We raken vedwaald maar na een rotonde zo'n 6x gedaan te hebben vinden we het adres waar we uitgenodigd zijn. De buurt zal zich wel verbaasd hebben over een Range Rover met een Zebra op z'n staart rondjes rijdend op een rotonde. Bij HET FEEST aangekomen, zien we een lege garage met saaie muziek en afkeurend kijkende mensen. Als alle drank en eten naar binnen gebracht is vraagt Roberto een biertje. Dan wordt hem gevraagd welk bier, dus Roberto zeg dat dat niet uitmaakt. Vragen ze maar wat voor bier heb je meegebracht dan, blijkt dat iedereen alleen z'n eigen drank en eten mag nuttigen. De sfeer zat er al niet in en was op dat moment helemaal naar nul gedaald. Gelukkig vond de rest er ook geen moer aan en James maakte super opmerkingen, zodat we toch nog wat lol hadden. Om vijf minuten over twaalf hebben we iedereen gelukkig nieuwjaar gewenst en snel onze biezen gepakt. Het werd wel een angstaanjagende rit terug want onze verlichting van de Zebra viel iedere keer uit, maar we hebben het gehaald. Zodra we het huis van Dennis binnen stapten was het gezellig. We hebben uitgebreid het Nederlandse (1 uur later) en het Engelse (2 uur later) nieuwjaar gevierd. Triviant met als inzet voor ieder fout antwoord het drinken van een borrel Tequila, Amaroulla of Rum. Is het oud en nieuw toch nog een feest geworden.

De hele dag chillen, waarbij iedereen gewoon lekker deed waar hij of zij zin in had. Voor de meesten betekende dat slapen of TV kijken. Ik heb eindelijk weer eens tijd om aan de foto's en web-site te werken

We zouden vandaag richting Kaapstad rijden maar dat is weer een heel eind rijden. Daarbij komt dat we Johannesburg en omgeving leuker vinden (meer Afrika) dan de kust en Roberto en Anna vliegen 5 januari weer terug naar Nederland. We besluiten om morgen richting Joburg te gaan en Kaapstad voor een volgende keer te bewaren.

We doen eerst wat boodschappen en Anna koopt van een zielig uitziend zwart jongetje maiskolven, waarvan we op dat moment zoiets hadden van "wat moet je daar nu mee". Op naar Addo Elephant Nat. Park, onderweg zien we al een hele grote troep olifanten lopen dus dat belooft wat. Zodra we Addo in rijden zien we enorm veel dieren, maar in het begin vooral veel wrattenzwijnen en struisvogels. Een grote olifantenbul steekt heel langszaam over vlak voor de auto. Met z'n oren flapperend en met diep gebrom (dat je meer voelt dan hoort) maakt dat toch wel veel indruk. Er moeten 6 leeuwen in het park zijn en we hadden Anna al voorbereid dat de kans op het zien van leeuwen in zo'n groot gebied gering zou zijn. Nou we hebben 4 van de 6 leeuwen gezien en dat op 2 meter afstand van de auto. We proberen om in Addo Nat Park te kamperen maar het is helemaal vol en ze verwijzen ons naar een camping in Addo zelf. Een vreselijk gezellige, rustige kamping waar we een super braai hebben. Roberto leert Peter hoe je vlees op gaarheid moet beoordelen en hun gezamelijke braai-kunsten resulteren in het lekkerste stukje braai dat we tot nu toe gegeten hebben. Daarbij hebben we de maiskolven die Anna gekocht had ook gegeten en die waren ook super. Wat mij betreft zijn het volleerde Zuid-Afrikanen geworden.

Met een zebra auto mag je niet voorbij rijden langs het Mountain Zebra Nat Park. Dus gaan we zebra's bekijken, die hadden we in Addo nog niet gezien. Helaas duurde de rit naar Cradock iets langer dan gedacht en komen we om 12 uur pas aan in het park. Precies de verkeerde tijd als je wild wilt bekijken. Het park heeft niet zoveel dieren als Addo, maar de trails gaan over schitterende bergpaadjes en steile hellingen en heel veel blesbokken en zebra's. De camping is heel erg stoffig en daarom niet zo geschikt voor Roberto, dus huren we een huisje. Er is een braai bij het huisje alleen staat er wel heel veel wind. Het vuur waait gewoon uit de braai, Peter gooit ook gauw water over het vuur als het vlees gaar is. Er is geen tv maar wel mieren die een hol achter de tegels van de keuken hebben. De mieren worden gevoerd met bisquitjes en suiker en het is heerlijk om te zien hoe ze dat allemaal achter die tegels weten te proppen.

Een lange dag met alleen maar rijden. Het is 833 km naar Heidelberg/Johannesburg dus dat wordt afzien. Roberto en Anna gaan met z'n tweeen achterin liggend. Om 17.00h zijn we in Heidelberg. We kunnen bij Andre blijven slapen en alle spullen inpakken die Roberto en Anna mee moeten nemen naar Nederland zodat wij weer wat ruimte krijgen in de auto. Roberto en Anna slapen in Marisce's kamer en wij gaan weer op de parkeerplek naast Andre's huis staan en slapen.

De laatste dag van Roberto en Anna, gelukkig vertrekt het vliegtuig pas om 23.40h dus hebben we nog een hele dag te gaan. Eerst even een extra tas kopen om weer wat spullen mee te geven naar Nederland. Dan gaan we naar Montecasino om daar de vogelshow te bekijken en uiteraard om wat te gokken. Roberto en Peter winnen 300 rand aan de roulette tafel, maar dan moet het afgelopen zijn. We genieten van de vogels en de vogelshow en we beeindigen de laatste dag met een gezellig diner. Dan gaan we op tijd naar het vliegveld, vanwege de verlichting van de auto die iedere keer uit gaat. We proberen of het superzware, onhandige bronzen beeld uit Burkina Faso meekan en dat blijkt te kunnen. Zijn we alleen nog vergeten om het olifantenkrukje mee te geven, maar toch wel lekker dat we dat lastige beeld alvast in Nederland hebben. Als alle bagage ingechecked is drinken we nog wat en wordt het een afscheid met tranen. Het bezoek van Roberto en Anna is nog veel leuker geworden als dat we hadden kunnen hopen. We zullen ze missen. We gaan op zoek naar de Backpackers Lodge die 2 km bij het vliegveld moet liggen. We hebben een adres en een waypoint, maar om vanaf het vliegveld te komen is ellende maar ook het vinden van de straat is niet gemakkelijk in het donker. Wat zijn wij blij met waypoints van www.deexpeditie.nl, want dat maakt het een stuk gemakkelijker.

We hebben een afspraak bij Baillies in Kyalama om een aantal up-grades te doen aan de auto. Baillies blijkt de beste 4x4 specialist van Joburg en omgeving te zijn en daarbij ook nog betaalbaar. Als we bij Baillies aankomen is er een stel nog bezig met hun nieuwe Toyota bakkie. We worden aan ze voorgesteld want ze gaan 2 jaar reizen met hun omgebouwde Troopy (een zelfde auto als onze). Jack en Margaret (67 en 61 jaar) gaan in februari een jaar door Zuid-Amerika reizen en vervolgens een jaar naar Australie. We raken al gauw aan de praat en ze nodigen ons uit om bij hun te blijven logeren terwijl de auto gedaan wordt. Het klikt meteen dus we accepteren het aanbod om 's middags om 3 uur naar hun toe te gaan. Blijkt dat Jack de eigenaar/uitvinder is van Eezi-Awn daktenten en luifels! Wel wat vreemd want wij hebben een daktent van zijn concurent Howling Moon op onze auto. Jack heeft heel veel gereisd en is een vat vol informatie, maar Peter kan helpen met hun computer vragen. Het blijkt dat we over en weer ervaringen en ideeen uit kunnen wisselen. We zouden 1 nacht blijven en nu is het al weer 4 dagen verder en we zijn er nog steeds. We bezoeken de Eezi-Awn fabriek en daar blijkt dat we er een keer geweest zijn. We hebben onze gehuurde auto daar geparkeerd toen we op bezoek waren bij Northern 4x4 om naar een watertank te vragen.

Het is zo gezellig en we leren zoveel van elkaar dat we nog een paar dagen bij Jack en Margaret blijven. De upgrade aan de Zebra is al binnen 2 dagen vor elkaar. Het vol Airlockers (diff lock voor en achter) Airsprings (luchtvering ipv extra bladveren) om de achterkant op te lichten, andere sloten (veiligheidssloten met hele gekke sleutels), compressor ingebouwd voor de airlockers, maar Cycloonfilter op de snorkel. Als Peter samen met Jack allerlei dingen aan het regelen is werk ik een paar dagen aan de website. Jack laat niewe zakken voor onze stoelen en tripod maken. Peter geeft Margaret computerbijles etc etc. Hele leuke maar ook zeer nuttige dagen gewoon in een huis met een bed en wasmachine en alle andere gemakken. Ook hier is iedereen weer zo vriendelij, zelfs de buren die ons uitnodigen voor poikie. Uiteraard moeten de updates aan de auto uitgetest worden en laat er nou een testbaan van Toyota zijn. Kunnen ze bij Toyota meteen even meeluisteren naar dat rare geluid dat we sinds Knysna al horen. Bij Toyota hebben ze geen idee wat het zou kunnen zijn dus moet de versnellingsbak eronderuit, opgestuurd worden en misschien na 14 dagen weten ze dan wat het is. Dus resultaat: we gaan opnieuw naar Baillies om er naar te laten kijken. Bij Baillies helpen ze dezelfde dag nog en ze ondekken wat het probleem is. De stationairy shaft in de transferbox bleek helemaal beschadigd te zijn (zie foto). Waarschijnlijk door verkeerde olie waren er splinters vanaf gekomen. Gelukkig was het te repareren.

Tijdens het opnieuw indelen van de auto ontdekken we dat we alle Lariam kwijt zijn, dus moeten we ook nog even naar de dokter voor een recept en ook nieuwe medicijnen halen. Gelukkig is de Lariam (van een ander merk weliswaar) veeel goedkoper dan in Nederland.

We wllden Jack en Margaret mee uit eten nemen maar dat zag Jack niet zitten dus heeft Peter lekkere Hollandse gehaktballen gemaakt (die hier in ZA frikadellen heten).

Uiteindelijk zeggen we gedag en gaan op weg naar Kgalagadi (Gemsbok) Transfrontier Park. Wel weer gek een hele dag in de auto maar vooral ook weer met z'n tween.

De route is allemaal boerenland met millet of mais dus niet echt enerverend. We besluiten om bij Kuruman Caravan Park (S27, 27,917, E23, 26,109) te overnachten want daar moet zo'n bron zijn waar miljoenen liters water ophoog komt. De camping is mooi en schaduwrijk maar als we een plekje uitgezocht hebben blijkt dat we naast een caravan staan waar nogal ongure types "wonen". Er is zelfs een geestelijk gestoorde bij die de hele tegen z'n auto aan staat te karren (aan z'n gezicht te zien kwam hij bijna klaar). We pakken onze boel op en verhuizen naar een ander plekkie, maar de hele nacht heb ik een onveilig gevoel. Ik ben zelfs niet 's nachts naar de wc geweest!!!

Oh ja het heeft weer eens geregend!!

Sjoerd (1 van de Nederlanders die we in Ghana ontmoet hebben) belt op dat zij niet naar Kgalagadi komen. Dan kunnen wij net zo goed een alternatieve en waarschijnlijk mooiere route nemen richting Kgalagadi. Volgens de LP en de Getaway is het een hele slechte weg. Des te meer reden om die route te kiezen want dat betekent nl dat er ook niet veel auto's te vinden zijn. OK we gaan via Hotazel (Hot as hell) en VanZylsrus.

Het beginstuk is gewoon asfalt en vanaf Hotazel linksaf de gravelweg op. Wij weten niet of het allemaal mietjes geweest zijn die deze weg omschrijvn als heel erg, of dat de weg net is opgeknapt want wij rijden heerlijk 90km/u over de weg, zonder gaten of andere ellende. Weer eens gewoon langs de kant van de weg gegeten zonder dat we pottekijkers hebben. We wilden in VanZylrus wat eten maar ondanks dat dit plaatsje geprezen wordt zagen wij alleen stof en nors kijkende mensen. Gauw door naar Aksam, Kalahari Camelthorn Campground (S26 58,889, E20, 46,933). Een gloednieuwe camping met zelfs een klein zwembadje. We krijgen gezelschap van een guitig JackRusselterriertje Levi's

Zo'n 80 km te gaan voor Kgalagadi, weer zo'n "verschrikkelijke" weg die gewoon goed is (ok een wasbord maar goed te doen). Het park is wel vrij prijzig R120p/p/p/d en camping R80 p/d. Als ze bij de ingang vragen zegt Peter "1 dag en misschien ietsje langer". We hadden duidelijk geen idee van hoe groot maar vooral hoe mooi Kgalagadi is. We hebben ook nog geinformeerd naar de 4WD tracks, maar die zijn op het Botswana gedeelte dus duur (200 pula p/d)en je moet minimaal met 2 auto's zijn. Dat gaat dus niet door. Dan maar naar Nossob Camp.

Het begint direct goed, we zien heel veel dieren zoals wildebeest, secretarisvogels, Bataleurs (roofvogels) gemsbok, springbok etc etc. Zelfs 3 jonge leeuwen vlak aan de kant van de weg. We rijden van 11.00 tot 17.00u over 124 km (en dan moesten we nog wat doorrijden aan het eind).

In 1 ding moet ik ze gelijk geven bij Getaway, de wegen zijn een ramp in dit park. Het is een en al wasbord en omdat je niet harder mag dan 40 km/uur voel je ieder hobbeltje.

Het hek gaat om 6 uur open en wij zijn ietsje later nl 6.15u. Blijkt dat we toch iets meer op hadden moeten schieten want we hebben net een kill gemist. We komen net buiten het kamp wat jakhalzen tegen dus ik gil egen Peter "stop, want dan probeer ik die leuke rennende jonkies te fotograferen". Peter rijdt langszaam maar gestaag door. Net als ik pissig wil reageren zien we een leeuw met prooi. Peter had een duitse hobbyfotograaf al zien staan en hij vermoedde dat die iets interessants zag. Interressant is een verkeerd woord, wat is dat indrukwekkend om zo'n grote leeuw met een hartebeest te zien (en te ruiken). Blijkt dat de kill om 6 ur was en dat de leeuw net het karkas een stukje versleept had om wat in de schaduw te liggen. Hij ligt te knagen (je hoort het kraken) als hij opeens opstaat en het karkas oppakt en versleept. Helaas voor hem (voor ons joepie) is ht hartebeest net iets te groot en komt vast te zitten in de boom. Na wat sjorren en trekken lukt het dan toch om het karkas achter de boom te krijgen en is het over met ons mooie uitzicht. We zien die dag nog een paar slapende en meurende leeuwen. Twee vette volgevreten leeuwen die een partij scheten lagen te laten dat we het al op een afstandje konden ruiken.

Aan het eind van de middag gaan we nog even naar de kill kijken om te zien of er al hyena's en/of gieren op af zijn gekomen. Alleen een leeuwin die probeert betaling in natura te krijgen. Ze ligt te rollen en zich uit te sloven maar geen kan op een stukje prooi. Opeens springt de leeuw op en geeft de leeuwin een paar fikse klappen, blijkbaar om haar wel heel duidelijk te maken dat ze niets krijgt. Tijdens het fotograferen weten we al dat dit de foto's van het jaar worden.

We besluiten om deze dag rustig terug te rijden naar de uitgang. We willen tenslotte naar Namibie en we hebben al zoveel gezien. Opeens zien we een leewin aan de kant van de weg en een andere leeuwin loopt op de weg naar ons toe. Als we besluiten om om te keren en de leeuwinnen te volgen horen we opeens een enorm gebrul en zien we twee leeuwen aankomen. Een echte Kalahari leeuw (zwarte manen) en een Blondie (blonde manen). Allebei zijn ze geinteresseerd in de leeuwinnen. Een enorm gebrul en achterom kijkend zien we dat de leeuwen gaan vechten. Tussen oppassen want vlak naast me (op ooghoogte) zit een leeuwin en ik wil perse de vechtende leeuwen zien en fotograferen, hang ik zo goed en zo kwaad uit het raam. Na een paar seconden is het over en lopen de beide leeuwen weer door elkaar wel goed in de peiling houdend. Opeens ziet de macho z'n rivaal niet meer. Naast de auto staand tuurt hij in de rondte op zok naar Blondie. Die heeft zich verstopt achter onze auto. Peter heeft voor alle zekerheid z'n raam maar wat dicht gedraaid want een leeuw 10 cm bij je vandaan is wel heel erg dichtbij. De donkere leeuw heeft opeens in de gaten dat z'n opponent misschien wel achter ons staat, hij kijkt alsof hij via ons raam naar de andere kant wil (ook dit raam maar ietsje dicht gedaan). het is machtig interessant om zo'n titanenstrijd te zien maar aub niet op onze schoot uitvechten. Net als het weer op een knokpartijtje uitdraait komen er twee auto's aan en zijn ze afgeleid en is het The magic moment over. De zwarte leeuw gaat bij de vrouwtjes liggen en Blondie kijkt vanaf een hoogte aan de overkant van de weg om te konstateren dat hij geen kans maakt en gaat in de schaduw liggen. Misschien niet de foto's van het jaar maar wel close.

Sudderend van de spanning wachten we nog een tijdje en dan gaan we verder richting uitgang en op zoek naar cheetah's.

Als we even een powernap-stop doen (bij de P plekken mag je de auto uit maar wel op eigen risico), als er twee auto's aankomen vanuit de richting die wij gaan. Ik vraag even of ze misschien heel toevallig cheetah's gezien hebben. We maken even een gezellig praatje als blijkt dat 1 van de 3 mannen een boek gemaakt heeft over een Kalahari leeuw Osius. Hij is een zeer fanatieke hobbyfotograaf die allelei adviezen geeft. Ik koop een gesigneerd boek van Piet Heymans (in het Afrikaans) en ze maken ons zo enthousiast dat we besluiten om met ze mee te gaan naar het andere kamp in Kgalagadi (Mata Mata). We zien nog grote aantallen kameelpaarden (giraffen) in een omgeving van duizenden gele bloemetjes. De hele Kalahari staat in bloei omdat het regent.

Weer een heeeel bijzondere dag!!!!

Om 5 uur op want om 6 uur kunnen we het park weer in. We hebben een "bakkie" te leen van Piet zodat we met 3 auto's contact kunnen hebben als er iets interessabnts te zien is. Allereerst zien we een leeuw die gras staat te eten en net als ik zeg dat onze katten dat doen als ze pijn in hun buik hebben zien we dat deze leeuw waarschijnlijk ook pijn in z'n buik heeft. Vlak naast de auto moet hij poepen en het spoot eruit!. Even later zien we een zandhaas (vlgs Piet is dat bijzonder) en een groep van 10 leeuwen. Kgalagadi is voor ons een ander woord voor leeuwen. Allemaal wel erg mooi maar ik wil cheetah's en luipaarden zien. Dus rijden we door als we opeens een oproep horen Luipaard met jonkie. We rijden (veels te hard) terug maar we zijn te laat. Ze zijn al over het duintje verdwenen.

Heen en weer rijdend van drinkplaats naar drinkplaats steken er opeens drie CHEETAH's over. Een moeder met twee bijna volwassen jongen. Jammer genoeg lopen ze over een duintje uit het zicht maar toch We hebben ze gezien. De moeder liep mank, nu maar hopen dat haar jongen een prooi voor haar vangen.

'sAvonds hebben we miljoenen motten, vlgs Piet is dat een teken dat er regen komt. Nou dat kwam die nacht samen met onweer.

Nu er zelfs nog vroeger uit dan gisteren, maar het mag niet baten. Geen cheetah's of luipaarden. "Alleen" maar vogels en jakhalzen. Dan nemen we afscheid van Piet, Noel en Keith, We hebben heel veel over fotograferen geleerd van ze.

Peter heeft een stuk van z'n kies afgebroken en moet dus naar de tandarts. Dit kan alleen in Uppington dus moeten we een eindje omrijden naar Namibie. We staan bij Eiland Caravan Park een europees aandoende camping met enorme grasvelden en KATTEN. Peter kan pas de volgende dag bij de tandarts terecht dat betekent dus twee dagen Upington.

Als we boodschappen gaan doen dan kopen we ook kattenvoer. Dit idee was van Heike en dat vond ik een super idee. Heerlijk 's avonds katten verwent.

We dachten dat we een lekker kampeerplekje hadden uitgezocht, vlak bij de wc's. Blijkt dat we naast een hele grote insectenlamp staan, dus de hele nacht geknetter van gebraaide insecten.

De hele dag nuttig bezig geweest en 's middags naar de tandarts. Peter zal aan een kroon moeten, al zal hij daar nog even mee moeten wachten totdat we in Nederland zijn. De Afrikaanse gastvrijheid heeft op ons een navolgse uitwerking. We ontmoeten Bernard, die in november naar Nederland op vakantie komt. Hij is uitgenodigd om bij ons te komen logeren.

Het kattevoer gaat er goed in bij de campingkatten.

Onze laatste dag in Zuid-Afrika. We gaan via Nakop omdat je daar je VAT (belasting) terug kan krijgen van alles wat je in ZA gekocht heb. Nou dat blijkt nog niet zo eenvoudig. Bijv. alle onderdelen die we gekocht hebben en die op dezelfde rekening staan als uitgevoerd werk. Dit is een grote strop want een heleboel spullen van de auto staan op 1 rekening. Je moet alles laten stempelen en laten controleren of je het echt bij je hebt. We hebben alles bij ons, dus als die goser even de tijd heeft kunnen we alles uitpakken en kan hij het controleren. Op het moment dat we kisten eruit gaan tillen ziet hij de bui al hangen en geloofd het wel dat we het hebben.

Dan zijn we in Namibie.

Samenvatting 27-11-2003 t/m 22-01-2004

27-11-2003 Een collega, Andre van Zyl, haalt ons op van het vliegveld in Johannesburg. Het is wel een culture shock van Accra naar Joburg. Van een derde wereld naar een Amerikaanse wereld met snelwegen en shopping malls. De Avery fabriek in Johannesburg bezocht.

28-11-2003 Gastvrijheid: we mogen bij Andre in Heidelberg logeren. Huren een auto en gaan shoppen bij Eastrand shopping mall (S 26, 10,973 E28, 14,408). Welkom to Joburg, Minolta camera'tje gejat.

29-11-2003 We hebben bijna een aanrijding met een politieauto. Naar Ceasars Casino geweest (420 rand gewonnen).

30-11-2003 Naar Montecasino bij Sandton geweest. Niet dat we gokverslaafd zijn hoor!!. Schitterende vogelshow.

01-12-2003 Web-site updaten en wassen in Heidelberg.

02-12-2003 Suikerbosrand Nature Reserve (10 min van Heidelberg) bezocht. Schitterend natuurgebied waar veel wandelroutes zijn maar ook 66km auto trail. We hebben op 25m afstand (lopend) Eland antilopes met jongen en zebra's gezien.

03-12-2003 Peter naar de tandarts. Vaaldam en Three Rivers geweest, aardig maar geen aanrader.

04-12-2003 Naar De Wildt Cheetah Research Centre geweest (S25, 40,645 E27, 55,566). King Cheetah's, Wilde Honden etc gezien. De dieren zijn wel allemaal gescheiden in omheininging. Maar wel erg mooi en vooral interessant. Je kan (tegen extra betaling) een tamme Cheetah, genaamd Byron, aaien en foto's maken.

05-12-2003 Naar 4x4 MegaWorld geweest (Hermann Road bij vliegveld). Hele goede ideen opgedaan. Naar Hartebespoortdam en Magalieburg geweest. Schitterende route.

06-12-2003 Gold Reef City, een combinatie van pretpark en historie. We zijn een oude, niet meer in gebruik zijnde, mijn in geweest. Je krijgt de indruk hoe het was en hoe het is.

07-12-2003 Peter is 36 jaar geworden. We zitten de hele dag in de bus naar Durban. Daar komt onze auto aan in de haven. Na 7 uur rijden worden we ongehaald door weer een Avery collega, Gavin. Zonder auto moeten we in hotels slapen. Protea in Umslangha is mooi maar heel duur R655 p/dag. Peter eet z'n 1e T-bone steak (800g) en we ontmoeten Dennis en Heather.

08-12-2003 Mooi stranden ten noorden van Durban, maar in December zeker geen aanrader i.v.m. de drukte. Gateway is een super grote mall met zelfs een artificial wave om te leren surfen.

09-12-2003 Auto gehuurd, en op zoek naar de AA in Durban om kaarten te halen. Vlgs LP zit er 1 op George, heel down town Durban afgestruind maar geen AA. Blijkt nu in Musgrave Shopping Centre in Berea. Regen. We mogen de campingspullen van Gavin lenen.

10-12-2003 In de gietende regen rijden we naar Mhkuze National park, waar we 2 dagen blijven. Ondanks het slechte weer zien we enorm veel dieren en we gaan op een nightdrive.

11-12-2003 We doen om 6 uur een game walk met een ranger. We zien o.a.een witte neushoorn met jong. De rest van de dag zelf wild spotten.

12-12-2003 Weer een rondje gereden in Mkuze voordat we naar St Lucia (die vlgs de ranger bij Sodwana bay ligt. We gaan via Umbombo en Mbazwana over de bergen via verschikkelijke gravelwegen richting de kust. Als blijkt dat we 200 km zuidelijker moeten zijn. St Lucia Resort camping Sugarloaf is een mooie camping vlak aan het water (met hippo's).

13-12-2003 Schitterende stranden maar het is zomerseizoen en dus druk typisch toeristen dorpje. We blijven vlak bij de camping uitkijkend over de krokodillen en hippo's.

14-12-2003 Terug naar Durban op zoek naar de camping in Umhlanga Rocks, die er niet meer is. Dus door naar Caravan Park Durban (S29, 55,749 E31, 00,221). De eigenaar Johan is een super vent en de het is er heel erg gezellig!!! Bij Butcher Boy gegeten, aardig maar niet bijzonder.

15-12-2003 De auto is er. Het heeft wat voeten in aarde (de clearing koste geen 2000 maar 6500 rand) en het is de vlgd dag een nationale feestdag dus is alles dicht, maar Iwan redt ons. Helaas had AGS (shipping agent Ghana) ons totaal verkeerd ingelicht. 's Middags hebben we ons huis terug. We gaan terug naar Durban Caravan Park waar we gigantisch dronken worden

16-12-2003 Terug naar Joburg, schitterende route over de N3. Wel wat moeilijk na een nachtje doorzakken. Terug in Heidelberg

17-12-2003 We gaan naar Dennis en Heather (ontmoet in Durban) en logeren bij hun thuis in Sunninghill- Joburg. We gaan stappen en worden weer dronkn. Wat ZA allemaal met een mens kan doen.

18-12-2003 We moeten om 5 uur in SunCity zijn waar we afgesproken hebben met vrienden uit Nederland. De Landcruiser vertoont al een tijdje zwarte rook tijdens het optrekken, blijkt dat de injectoren gereviseerd moeten worden. Kan net voor de vakantieperiode gedaan worden dus dan maar direct. Helaas komen we wel veel later in SunCity aan. We zijn uitgenodigd om in hotel The Palace of the Lost City te verblijven. Wat een pracht en praal!!

19-12-2003 Dino is jarig! 's Ochtends bij Valley of the Waves en 's middags plannen gemaakt voor aan komende dagen. Wij moeten onze sleutel inleveren en vanaf 11uur zijn we illigaal in The Palace. 's Avonds naar een show en bar (wel aardig maar niets bijzonders). Het is al te laat om een camping te zoeken dus gaan we mee met Dino en sabine naar The Palace. We slapen bij hun op de kamer, illigaaltje spelen in SunCity.

20-12-2003 Nog een hele dag illigaal in The Palace aan het zwembad gezeten voordat we naar een camping gaan in Pilanesberg Nat Park. Bakgatla Camping is een mooie camping (helaas waypoints vergeten).

21-12-2003 Met Dino en Sabine naar De Wildt Cheetah Research Centre (S25, 40,645 E27, 55,566). Sabine wil ook een cheetah aaien, maar dan buiten in Byron z'n eigen omgeving. Opeens heeft Byron wat meer interesses dan alleen maar geaaid te worden en grijpt mijn hand. Dus dikke vette nagels in m'n pols. Als in weg wil lopen bijt hij ook nog wat gaatjes in m'n kontzak. Gewond maar zeer gelukkig. We logeren in de Cheetah lodge die bij De Wildt hoort. Luxe, mooie lodge en lekker eten (S25, 40,594 E27, 54,869). Het schitterende boek Cheetah ISBN-0-9707385-6-0 Anne van Dijk gaat over De Wildt en de cheetahs.

22-12-2003 Uit de GetaWay een gamepark uitgezocht in Leeupoort genaamd Tilodi (S24 56,651 E27, 42,195). Ziet er allemaal heel erg leuk uit, de mensen zijn super aardig en het eten is geweldig. Value for money (550R p/p/p/d incl eten, gamedrives etc). We beloven dat het gaat regenen, en dat doet het 's nachts volop.

23-12-2003 Gietende regen maar stralende gezichten als we om 6 uur 's ochtends de gamedrive doen. 's Middags naar Warmbath, wat zonde van de tijd en benzine is. De middag drive is super, midden tussen 10 giraffen en de ranger Harry die alles op alles probeert en zelfs doorrijdt met spotlichten (nightdrive).

24-12-2003 Toch nog neushoorns gezien! Terug naar Joburg waar Dino en Sabine helaas terug vliegen naar Amsterdam. Het is super geweest. Wij logeren bij Dennis en Heather om kerst te vieren.

25-12-2003 Met z'n allen de kerstlunch voorbereid omdat er 35 gasten komen. Om 1/29 al aan de champagne. Het giet, soms is het niet zo leuk als we regen brengen. Maar het wordt een superdag met toch veel zon. Om 10 uur 's avonds halen we Roberto en Anna (zoon met vriendin) op van het vliegveld om z'n 21e verjaardag te vieren.

26-12-2003 Roberto jarig, maar geen feest maar een hele dag rijden naar Jeffrey's bay waar we door Andre uitgenodigd zijn. Om 5 uur moeten we nog 300 km dus we stoppen bij Cradock. Spa Camping, aardig maar koud. Onze auto is een tweeverdiepingen hotel geworden. Wij op de auto en Anna en Roberto in de auto.

27-12-2003 Jeffrey's Bay, huis aan het strand. Typisch surferbadplaats maar wel leuk.

28-12-2003 St Francis Bay, uitgenodigd door vrienden van Andre. Wat een gastvrijheid in dit land. Allemaal villa's aan kanalen, waar de kinds lekker kanoen.

29-12-2003 Naar Tsitsikamma Nat Park via de R102 (40R p/p) mooie kust met een hangbrug. Maar weer is het erg druk (vermijd de kust in de zomer/kerstvakantie). We rijden via de R102 door Nature Valley, super mooie route, waar we op de camping staan (S33, 58,250 E23 33,765). Wel duur (320R voor 1 auto en 4 personen).

30-12-2003 Naar Knysna Elephant Park (S34, 02,464 E23, 15,850) waar je 4 volwassen olifanten mag voeren en aaien. Ze hebben ook een babyolifantje van 2 maanden die echt de show steelt. Als je het leuk vindt om een olifant te aaien is dit wel leuk maar duur (R90 p/p voor 30-60 min). Knysna zelf is weer een typisch strand-toeristen dorp. We kamperen bij Knysna Caravan Park.

31-12-2003 Naar Monkeyland (16km oostelijk van Plettenberg), aardig maar Apenheul is leuker. Dan via de 340 en de Prince Alfred's Pass terug naar Knysna. Super moie route door de bergen. 's Avonds met z'n Denis en z'n familie oujaar vieren in Brenton on Sea bij vrienden. Chique but boring, om 5 minuten over 12 terug en een feestje brouwen bij Dennis.

01-01-2004 Hele dag chillen en bijkomen van gisteren. We besluiten om niet naar Kaapstad te rijden.

02-01-2004 Om 7 uur terug richting Joburg, Roberto en Anna, plat op hun buik achterin liggend. We gaan naar Addo Elephant park. We zien heeel veeel olifanten maar ook leeuwen en van alles. Zeker de moeite waard om te zien. Camping (in Addo zelf) is heel gezellig, netjes en net een siertuin. Addo camping (S33, 32,306 E25, 40,946).

03-01-2004 Om 7 uur naar Mountain Zebra Park (S32, 07,959 E25 31,755). Mooie bergweggetjes met zebra's.

04-01-2004 De hele dag in de auto, 833km terug naar Joburg. We komen gebroken aan in Heidelberg.

05-01-2004 De laatste dag voor Roberto en Anna. Eerst naar Eastgate tas kopen om allerlei zooi voor ons mee te nemen naar Nederland. Dan naar Montecasino waar Roberto en Peter gokken. Ook naar de vogelshow geweest. We kunnen het zware Burkina beeld meegeven tesamen met allerlei andere teveel meegenomen spullen. Het afscheid is wel even moeilijk. We slapen bij Airport Backpackers (2km van het vliegveld) (S25, 44'02.0" E28, 14'04.0")

06-01-2004 Op naar Baillies in Kyalami om de auto wat te up-graden. Daar ontmoeten we de eigenaar/oprichter van Eezi Awn. We logeren bij Jack en Magaret en wisselen allemaal ideen uit. Zij gaan 2 jaar door Zuid Amerika en Australie trekken met hun Landcruiser.

07-01-2004 Met Jack en Margaret naar de Eezi Awn fabriek

08-01-2004 t/m 13-01-2004 Bij Jack gelogeerd, Margaret computer lessen gegeven, website gewerkt en auto nagekeken. Het gekke geluidje bleek toch wel serieus te zijn.

14-01-2004 Karuman (S27, 27,917 E23, 26,109) Caravan Park is netjes en veel bomen. Internetcafe gevonden tegenover Pick'n Pay.

15-01-2004 Askham (S26, 58,889 E20, 46,933) We rijden via Hotazel en Vanzylsrus richting Kgalagadi Nat Park (voormalig Gemsbok Nat Park). Schitterende route over dirtwegen rode duinen en geen andere auto's. De Kalahari Camelthorn Campground is een schitterend nieuwe camping met zelfs een zwembadje.

16-01-2004 t/m 20-01-2003 Kgalagadi Nat Park, park met een griffel. Tot nu toe het mooiste Nat Park. 2 Nachten in Nossob Camping gestaan en 2 nachten in Mata Mata. Heel veel leeuwen en cheetah's gezien. Fotograaf/schrijver van het boek Ousus (Kalahari leeuw) ontmoet.

21-01-2004 en 22-01-2004 Upington Eiland Resort (S28 27.759 E21 14.981) Nette camping met groene grasvelden. We staan hier 2 nachten omdat P. er naar de tandarts moet.

22-01-2004 Naar Nakop (grens ZA-Namibie) om alle VAT (belasting) terug te krijgen. Blijkt dat de rekeningen waarop en onderdelen en arbeid vermeld staan niet geldig zijn. Dus vraag altijd gescheiden rekeningen bij garages.