Het continent Afrika begint (voor ons) met Marokko. Een begin om te wennen aan het reizen, de warmte, andere mensen / mentaliteit, etc. En niet in een keer een volledige omslag, want Marokko is toch wel redelijk modern en westers georienteerd. GSM-ontvangst, internetcafe's, voldoende eten, goede infrastructuur en ga zo maar door. Vol vertrouwen, maar toch voorzichtig gaan we aan het grote avontuur beginnen.
Zoals gezegd, waren we samen met John door de douane gegaan. Gelijk genoeg geld gewisseld, zodat we voorlopig vooruit kunnen. Daarna wil John graag gaan surfen, dus we gaan op zoek naar een geschikt strand met mooie golven. En volgens hem was het ook geen probleem om op het strand te blijven slapen. Helaas blijken alle stranden aan de middellandse zeekust tjokvol met toeristen te zitten. En dat is niet echt iets wat we zoeken. Gelukkig John ook niet en we besluiten om dwars door te steken naar de Atlantische kust. Die rit duurt echter veel langer dan verwacht en pas na zonsondergang komen we in een onbeduidend plaatsje aan, waar we op zoek gaan naar de afrit naar het strand. Blijkt dat we zo'n 30 meter boven de zeespiegel zitten en dat de auto's niet op het strand kunnen komen. In het dorpje is een kopie van de Beverwijkse zwarte markt neergezet, kompleet met kermis. Heel leuk om te zien, maar een ietsje te druk om zomaar te overnachten. We rijden door en nog eens een uur later vinden we langs de snelweg een mooie parkeerplek om de tent op te zetten. Volgens John erg veilig, want op de snelweg zijn geen overvallers te vinden. Die kunnen namelijk geen auto betalen. Hij zal wel gelijk hebben, want hij en alle andere overnachters slapen met alle deuren wagenwijd open of op de grond liggend naast hun auto. Wij zullen wel paranoia zijn, maar we doen toch alles op slot en op alarm.
We worden 's morgens om 7 uur wakker en wekken John om te zien wat we gaan doen die dag. Hij rijd het liefst door naar het zuiden en dat gaat ons te snel, dus we nemen afscheid. Hij nodigt ons uit om bij hem langs te komen verderop in de route. Dat lijkt ons wel wat, dus we gaan zeker proberen het in te passen. We rijden de snelweg verder af en komen uit bij Kenitra. Daar rijden we langs het strand zuidwaarts, tot we een geschikt strandje vinden. We worden vriendelijk de parkeerplaats op gedirigeerd en gelijk krijgen we van alle kanten parasols aangeboden. Na wat onderhandelen hebben we er een voor 10 dirham (= 1 euro). Het is 10 uur en het strand is nog lekker rustig. Relaxen! Tegen een uur of twaalf beginnen we honger te krijgen en zoeken een strandtentje op. Echter zijn ze daar zeer verbaasd dat we zo vroeg al willen eten. Blijkt dat we de klok niet hebben teruggezet! We zijn om 5 uur opgestaan en zaten dus al om 8 uur op het strand! Nou ja, dat wordt dus extra lang relaxen. En dat kunnen we best gebruiken.
We rijden door naar Sale en gaan daar naar een camping op zoek. Met de gps-coordinaten van internet vinden we die al snel en na een lekkere (koude) douche gaan we naar de medina. Eindeloos veel straatjes met winkeltjes met vanalles en nogwat. Van levende kippen tot delen van geslachtte runderen. Kleding, tapijten, koperwerk, houtsnijwerk. Het is teveel om te beschrijven. We dwalen steeds verder de straatjes in, tot we aan de andere kant bij de muur uitkomen. We keren via een andere route terug (waarom twee keer hetzelfde bekijken), maar de straatjes blijken niet parallel te lopen. Het duurt nog enige tijd, maar dan moeten we toch toegeven dat we volledig verdwaald zijn! Gelukkig komen we een behulpzame agent tegen die ons naar buiten loodst en in een taxi naar de camping zet. Daar aangekomen gaan we gelijk weer richting de medina op zoek naar een restaurantje. Iemand roept ons en hij blijkt redelijk nederlands te spreken. Hij brengt ons naar een restaurantje en verteld vanalles over de medina en over Marokkaanse gewoontes en zo. Heel nuttige informatie. Later neemt ie ons mee naar z'n ouderlijk huis, waar we op lekkere muntthee worden getrakteerd. En we worden volgepropt met koekjes tot we niet meer kunnen. Nee, tot ze op zijn. Geweldig, net in Marokko en nu al een aantal aardige mensen ontmoet. En nog niets gemerkt van al die vervelende dingen waar iedereen je voor waarschuwt. Zouden we het niet zien, of vallen ze ons gewoon niet lastig?
We zijn, zoals gewoonlijk, heel vroeg wakker en we besluiten om de Medina van Rabat heel vroeg te gaan bekijken. Alles gaat nog maar net open en we voelen ons een beetje alsof we op iemands erf staan. Hele mooie kleuren van groentes en kleding, helaas mogen we er geen foto's van maken. Het is heet en we hebben geen zin om de hele dag in de stad te zijn dus gaan we maar naar Meknes. Onderweg zien we heel veel cactussen met vruchten en als we stoppen om er foto's van te maken, komt er een heel aardige vrouw voordoen hoe je ze plukt en eet. Dan nodigt ze ons uit om bij haar thuis te eten. We rijden de velden in naar een soort dorpje, waar hun boerderij staat. Binnen is het heerlijk koel en binnen een paar minuten is het hele dorp erbij om ons te begroeten. Haar broer spreekt frans, zodat we een echt gesprek kunnen hebben. We eten vijgen, brood, ei en brood terwijl het hele dorp toekijkt. We betreden de voedselregels met voeten want we drinken zelfs hun water, je kunt moeilijk weigeren. Ze laten heel trots hun paard zien, die gebruikt wordt voor speciale feesten. We moeten van alles foto's maken. Ze willen dat we de hele dag blijven maar we gaan door naar Meknes. We geven ze wat cadeautjes, o.a. Peter's auto'tjes en gaan weg met een goed gevoel dat niet iedereen op je geld uit is.
We zijn om 4 uur in Meknes en we vinden de camping heel gemakkelijk m.b.v. de GPS way-points maar wel via de achteringang. De camping heeft hele grote bomen, dus veel schaduw. Het is veel te heet om naar de stad te gaan dus printen we de foto's uit van de Marokkaanse familie uit om op te sturen. Het is met recht een outdoor home-office, inclusief PC, printer, digitale camera en video. Het weer betrekt weer en donderwolken trekken zich samen boven ons. Ja hoor we hebben weer regen, gelukkig maar want dat haalt de erge hitte een beetje weg. Tegerlijkertijd gaan alle moskeen oproepen tot gebed, het geeft een heel apart sfeertje, de regen met de achtergrondgeluiden.
De was gedaan in koud water, wat een geklieder. Om 1 uur gaan we op zoek naar een taxi om naar de Medina van Meknes te gaan. Het mannetje van de kampwinkel biedt aan om ons rond te leiden, wat we maar al te graag aannemen na onze verdwaalsessie in Sale. Hij brengt ons eerst naar een schitterend restaurant waar we onze eerste echte tagine (soort stoofschotel met vlees groente en aardappelen) eten. Daarna lopen we wat rond kijkend naar gebouwen en mozaieken. We komen een oud huis/paleisje binnen met allemaal kleden opgevouwen aan de kant. Ik heb een beetje het vermoeden wat het is (na het lezen van alle tripreports van andere mensen). En ja hoor, na uitelg over het huis, de deuren krijgen we uitgebreid te horen hoe de kleden gemaakt worden. Interessant maar het eindigd natuurlijk in het verhaal van zielige Berbers die hun kleden moeten verkopen en dat we een hele goede prijs kunnen maken. Hij vraagt welke ik mooi vind en ik kies de lelijkste uit (oranje) Ze beginnen bij 300 euro en ze eindigen bij 100 euro maar wij houden vol om niet te kopen. Ze worden zelfs boos, nou dat is hun probleem. Daarna worden we in allerlei winkels gedropt, maar we zeggen voordat ze iets zeggen dat we toch niets kopen. Dat werkt! Aan het eind, vraagt het kampwinkelmannetje 200 dirham voor de rondleiding. We zijn dus gewaarschuwd voor de volgende keer.
s'Avonds op zoek naar een internetcafe, het is vlakbij!! Wij zeulen met de koffer (we voelen ons wel wat belachelijk) en het blijkt een tering eind lopen te zijn. De computer gaat iedere keer op shutdown, misschien een virus??. Morgen proberen we het wel ergens anders.
54 km naar Fes en het is heet. Ondanks dat we om 8 uur gaan rijden is het niet om uit te houden in de auto Bij Fes zien we nog een hele grote Toyota dealer, even vragen naar safety boldnuts en wielcovers. De covers hebben ze en het past nog ook, een mooie zilverkleurige. Het kost maar 2500 dirham per stuk (250 euro) In geen 250 jaar, het is goedkoper om een nieuw wiel te kopen.
We zoeken og even of we een sign zien voor de camping Diamand Vert, maar helaas niets dus dan maar mbv de GPS naar de Camping Municipal. Een grote, dure camping met een zwembad. Helaas is het water niet te zien vanwege de hoeveelheid kinderen in het zwembad. Het si een teringherrie van schreeuwende kinderen met jengel Arabische muziek. De muziek staat zo hard dat je aan het eind van de camping ( en die is groot) elkaar bijna niet kan verstaan.
We vragen of ze een officiele gids kunnen regelen, want na onze vorige ervaringen geen amateurs meer. Om 3 uur zal er een gids klaar staan met een taxi. Prijs afgesproken en tijd. Te laat maar ja It's Africa man. We hebben een 1 armige gids die heel veel weet van Fes en we vertellen hem dat we niet in winkeltje gedropt willen worden. Fes is als de foto's, vuil, interessant, druk, kleurrijk en verschrikkelijk veel straatjes. We zien de leerlooierij/ververij etc. What a life. De ezeltjes en muilezels moeten hier wel hard werken, maar we zien wel dat ze voldoende water en voedsel krijgen. Als we dachten dat deze gids (omdat hij een officiele is) anders is dan dat we tot nu toe hebben meegemaakt dan hebben we het mis. Ook hij stopt ons in een typisch toeristenrestaurant, met uiteraard toeristenprijzen en daarna probeert hij ons in alle winkels te krijgen. Toch kopen we wat, een blauwe jurk voor Peter. Onze gids stopt ook nog bij een winkel met luipaard vellen, dat doet de deur dicht. Ik wordt pissig en nu begrijpt hij het een beetje, geen winkels. We willen nog internetten en de gids weet er een, met de taxi. Eind van het liedje eiste hij meer geld dan afgesproken omdat hij meer gedaan had (internetcafe zeker). Om 10 uur terug naar de camping, afgedraaid. Helaas hebben ze andere iedeen over herrie en service op deze camping want de teringherrie (wat ze muzik noemen) gaat door tot 5 uur 's ochtends. Deze camping is duidelijk een afrader.
Om 5.30 eruit want slapen gaat toch niet meer. Peter gaat even een mandje installeren voor de flessen als hij oeps door het prefilter van het watersysteem boort. We klagen nog bij de receptie over de gids en over de herrie, maar het was een bruiloft dus waar zeur je over.
We gaan richting Midelt via een route door Cedarwouden. Heerlijk koel en mooi. We rijden zelfs door een dorpje wat zo uit het mondaine Zwitserland kon komen (wintersport). Als we een bord zien waarop staat dat er een scenic route is langs 7 meren besluiten we om die te nemen. We waren toch heel vroeg op pad. We zien 1 meerje maar desondanks is het een mooie d-tour. Ik wil perse langs Azrou omdat er daar apen te zien zijn. Zo gezegd zo gedaan, genoeg apen maar wat een vuilnisbelt. Het hele bos vol met vuil en apen en geen enkele vuilnisbak. Jammer want het bos en de apen zijn erg mooi.
Als we na deze teleurstelling weer doorrijden zie ik opeens een zwart beest over de weg schieten. Ik zeg nog tegen Peter dat hij moet oppassen, als blijkt dat het een zwarte plastic zak is die door de wind over de weg geblazen wordt. Vanaf dit moment zijn ale vuilniszakken (en die zie je heel veel in Marokko) die beesten. Ze zitten in bomen, liggen voor dood langs de kant van de weg etc. We hebben er erg veel lol om.
We eten onderweg in zo'n typisch dorpsrestaurantje een tagine. Dit had ik niet moeten doen want het valt een beetje verkeerd. In Midelt zou een camping moeten zijn (vlgs de kaart en vlgs een bordje) maar we zien alleen een verlaten parkeerplek voor afgedankte bussen. we rijden heen en weer vragen het overal en het blijkt inderdaad een camping te zijn. Na het inernetten (gelukkig ging het nu wel goed) eten we spagetti gemaakt met sardines in tomatensaus. De kat vond het in ieder geval heel erg lekker. Hij zoog de sliertjes naar binnen. Het katje kwam wel een paar keer terug, zo van "ik zit vol maar er kan nog meer bij". En zelfs een vriendje werd erbij gehaald.
We worden gewekt door klepperde ooievaars, moskeeen, jankende honden, balkende ezels en kraaiende hanen. Als je de omroeper hoort dan is het net alsof je ramen en deuren moet sluiten en naar de radio moet luisteren. Op naar Erfoud, 13 km voor Rich zien we een auto met pech staan. We bieden aan om te helpen en slepen de auto naar Rich (en dat niet over vlakke wegen). De route naar Erfoud is schitterend, daar hoef je niet voor naar de Grand Canyon. Allemaal oases met palmbomen met op de achtergrond bergen. We horen van een gids (een ander beroep bestaat hier niet) dat de Erfoud camping geen schaduw heeft en dat er een camping is in de oase een paar km verder. Kleine maar gezellige en schone camping met hele grote badkamers (en schoon). We ontmoeten een heel aardige buschauffeur die ons uitnodigd om mee te eten van z'n tagine. We hebben opnieuw regen 's nachts, ik kan het weten want ik ben er wel 10x uitgeweest. 's Avonds hebben we onze echte reizigersdiarree, waarschijnlijk van de lunch van gisteren.
We worden wakker met het geluid van regen en alsof we bij de kribbe staan van Jezus. We rijden naar efoud en zien direct de buschauffeur (Malek) van de vorige dag. Hij regelt een "goedkope" gids voor ons. Omdat ik niet erg lekker ben spreken we af dat de gids ons met een Grande Tour (omweg) naar Merzouga zal brengen. We willen niet onze eerste zand/duinen ervaring opdoen zonder gids. Fout fout fout. Het is duur (800 dirham) en hij brengt ons in 1 rechte lijn naar Merzouga. Vlgs de GPS was het gewoon de hoofdroute. We staan 2 uur later bij een camping in Merzouga met de mededeling dit is it!1 Peter gaat helemaal flippen en zegt dat het een stel criminelen zijn. Ze schrikken er toch wel wat van (Peter z'n franse leraar kan trots op hem zijn) en als we nog wat bijbetalen dan doen we alsnog een tour. Wat moet je doen, toch ,maar het extra betaald 200 dirham) en toen zagen we eindelijk wat Sahara. 's Avonds hebben we onze echte reizigersdiarree, waarschijnlijk van de lunch van gisteren.
Wat we al gewend zijn HET REGENDE, wat het goot. We komen langs een Berber bruiloft (samen met 4-5 andere Landrovers vo met Italianen) als aan Peter gevraagd wordt of hij een gestrandde gids wil slepen. OK hij rijdt achter een LR aan en na een 1/2 uur komt hij terug met een Landrover op sleeptouw. Ze hadden afgesproken dat het 5 km tot aan de plek zou zijn waar de bruiloft plaats vind. Blijkt dat ze willen dat de LR nog iets verder gesleept wordt. Na al onze ervaringen met oplichterij weten we dat dat kleine stukje waarschijnlijk tot aan Merzouga is. Peter vraagt "Combine de dirham pour moi". Nee zeggen ze hier helpt iedereen elkaar maar de andere landrovers reden gauw weg. Peter houdt vol en zegt "Je suis com une Maroccan". Ik ben als een Marokkaan en ik wil weten voor hoeveel dirham ik moet slepen. Ze worden kwaaad, dus Peter maakt het sleeplint los en doet niets meer. Onze gids is witheet en gaat er met een bloedgang vandoor. We gaan gewoon rustig rijden want hij moet toch op ons wachten en we hebben de GPS coordinaten ook nog.
We zien een schitterende zonsondergang op muziek van DJ Tiesto. De camping (Kasbah Mohayut)is goed (we staan er alleen) en het eten is erg lekker (vlgs Peter want ik heb nog last van m'n buik).
De vlgd ochtend terug naar Erfoud. Allemaal bedelende kinderen "Donnez moi une stilo" Ik denk dat ze hier pennen verzamelen zoals ze in Holland flippo's verzamelen. Op de terugweg ruiken we benzine, oh jee de lamp lekt (niet goed ontlucht). We gaan naar Tinerhir richting Gorge du Todra als we weer eens een stortbui op ons hoofd krijgen. Op advies van een website nemen we niet de eerste camping. De laatste camping (Poisson du Sacre) ziet er gezellig uit dus die wordt het. Steil omlaag en drie kleine plekjes aan een soort watertje. Her regent weer en het wordt een stortbui. We zien de eigenaar van de camping een soort dammetje maken om het water dat naar beneden komt stromen om te lijden. Als dat dammetje doorbreekt dan is het opeens een watervloed. Wegwezen want het doet me aan Discovery Channel denken met landslides. Peter gaat tegen de stroom in over rollende rotsen steil omhoog. Eng hoor. Boven aan de weg zien we dat al het water van de berg afstroomt naar de camping. We nemen de camping ernaast want die is droog gebleven. Heel aardige mensen en lekker eten. Als ik aan de computer zit om wat aan de website te doen heb je allemaal meekijkers om je heen. Dat werkt niet echt goed. We krijgen allemaal uitleg over de hash van Marokko en aan de tanden van de man is te zien dat het roken van hash niet goed is voor je tanden.
Vandaag gaan we lopend naar de Gorge du Todra met een gids. Over de rivier en door alemaal volkstuintjes (aleen zien deze tintjes er iets exotischer uit) We lopen een paar uur en ontmoeten allemaal aardige mensen, waaronder een oud vrouwtje die een tikje gestoord is. De rivier staat erg hoog en we kunnen er af en toe niet eens door of overheen. De Gorge is schitterend maar helaas weer vol met mensen (zondag en vakantie). We drinken thee in een grot. Terug op de camping geven ze ons advies over een mooiere route dan dat we in gedachten hadden. 's Avonds was het heel bijzonder, met de hele familie tesamen gerookt en dan komen de trommels. Het is een soort samenspel waarbij de vader de zoon opzweept om steeds sneller en met een ander ritme te trommelen. Deze avond zullen we niet gauw meer vergeten.
Regen, en om 9 uur naar het noorden. We gaan helemaal naar het noorden toe via de Gorge du Todra naar Imilchil door naar Tizi-n-Isly en El-Ksiba.
Overtocht Ceuta-Marokko: Wij hebben onderweg naar Alciraz al een ticket gekocht en we kregen daar al witte immigratie papiertjes voor de grens. Als je die alvast invult dan gaat het sneller aan de grens.
Let op: er is 2 uur tijdsverschil met Marokko!
Ceuta: Koop een paar liter zeer goedkope wisky (3 euro per fles) want die kan je goed verkopen zuidelijk van TanTan. Diesel is net ietsje goedkoper als je voorbij de
Grens Marokko: Je moet witte immigratie papieren en daarna groene autopapieren invullen. Geen smeergeld aanbieden want dan zijn ze beledigd.
1e nacht Marokko: Geslapen op een parkeerterrien aan de snelweg naar Kenitra. Vlgs een ervaren Marokko ganger is het veilig om bij een benzinestation te overnachten want daar is altijd bewaking.
Plage de Nation: Mooi strand met bewaakt parkeerterrein en goed eten. In Augustus eerste paar benzine stations voorbij bent.zijn alle stranden druk met Marokkanen.
Sale camping N34, 02', 08.8'' W 006,49',08.8'' Kale camping qua schaduw maar er zijn wel warme douches. De camping ligt naast de Medina van Sale en een klein stukje bij Rabat vandaan. Wij zijn verdwaald in de Medina maar agenten waren zo aardig om ons eruit te lootsen.
Meknes Camping N33,52',46.9'' W005,33',20.7''Mbv de GPS vonden we zonder problemen de achteringang. Eigenlijk te heet om naar de stad te gaan, we blijven 2 dagen zodat we 's middags laat naar Meknes kunnen (taxi). De kampwinkelbeheerder bood aan om als gids te dienen. Aardige man maar we voelden ons wel wat opgelicht want hij probeerde ons alleen in de winkels te krijgen.
Fes Camping Municipal N33,59',46.9'' W 004,58',00.6'': Camping is erg groot met veel bomen en een zwembad maar is in Augustus absoluut niet aan te raden. De hele nacht keiharde muziek (trouwfeest) en het zwembad is als sardienes in een blikje. Er moet nog een andere camping zijn Diamond Verte. Hier hebben we een officiele gids gevraagd, maar ook die vroeg meer dan afgesproken (dus spreek van te voren af hoeveel het kost voor hoeveel uur en dat je niet in winkels gedropped wilt worden). Fez is wel een hele mooie stad en zonder gids verdwaal je in de Medina.
Midelt N32,40',40.2'', W004,44',15.1''. Mooie route door cederwouden, via Azrou gereden omdat daar heel veel apen zitten.Volgens de kaarte en de borden moest in Midelt een camping zijn. Dat klopt, het ziet er alleen niet als zodanig uit, maar is wel geschikt voor een goede nachtrust met ooievaars klepperend naast je. De katten hebben hier gesmuld van de spagetti met sardienes!
Internet cafe N32,40",40.2" W004,44",15.1"
Erfoud/Tisserinit: Op weg naar Erfoud zien we een Marokkans gezin met pech, 13 km gesleept naar Rich. We horen we dat de camping in Erfoud geen schaduw heeft en we logeren op een nieuwe camping in Tisserinit (40 km voor Erfoud, 30 km na Errachidia), in een oase onder de palmbomen. Superdouches heel groot, schoon en warm water.
Marzouga/Sahara/regen: In Erfoud regelen we een gids die een Grande Tour zou maken naar Merzouga. Recht toe recht aan in 2 uur tijd. Opnieuw, spreek alles goed af (km, tijd, route, geld). De weg/track is heel goed zelf te doen zeker met GPS. We hebben een stortbui in de Sahara gehad!. Campsite Merzouga was wel goed met heel lekker eten N 31,07',53.2'' W 004, 00', 58.2''.
Tinirhir Gorge du Todra: De camping Poisson Sacre is gevaarlijk als het regend (en dat deed het), al de regen vanaf de bergen loopt via deze camping naar de rivier. Camping Garden of Eden/LeLac (4e camping in de Gorge, N31,33',16.7", W5,35',5.5") tussen de palmen met heel erg aardige en gezellige eigenaar. Je kan lopend via de tuinen naar de kloof lopen. We zijn hier 2 dagen gebleven vanwege de gastvrijheid en het lekkere eten.
Gorge du Todra richting Noorden/bushcamp: Voor mensen met hoogtevrees (en dat hebben we allebei) is dit een mooie maar enge route. Via hele hoge bergen (2700m) met wegen niet breder dan 11/2 auto en af en toe door de rivierbedding. Schitterend maar billenknijpende route met heel veel wegwerkertjes/donnez moi-tjes. Bushcamping met toeschouwers (N32, 29',39.4" W005,48',08.6") tussen de bomen.
Ouzou-Watervallen- Marakesh: We kiezen de kortste en mooiste (witte) route op de kaart. Helaas is dit ook weer via hoge/enge wegen. In Ouzou zijn een groot aantal campings a la Spanje (stoffig, heet, smerig en supervol). De watervallen (Cascades) zijn aardig maar is een dusdanig Marokkaans touristen trekpleister dat wij na een half uur weer snel vertrokken zijn. De camping bij Marakesh (Firdous N31,43',10.5" W7,59',1.4") ligt 13 km buiten Marakesh.
Marakesh-Essouara: We hebben het hete Marakesh gelaten voor wat het was (wij zijn geen stadsmensen en hitte met een heleboel mensen is net iets teveel). Dus doorgereden naar Essouara aan de kust. We zijn nog wel door de stad gereden en hebben 1 van de muppets gezien/gehoord. De weg naar Agadir is een soort computerspelletje waar ze van een 2-baansweg een 3-baansweg proberen te maken en waar je ezels/paardekarren, taxi's, bussen, wandelaars, brommers etc moet zien te ontwijken. De camping in Essouara is winderig maar heerlijk koel na het binneland. Bij de camping rechtoversteken door duin naar strand waar het heerlijk rustig is met super uitzicht (wel een soort parkeerplek tussen Noordwijk en Katwijk qua type mensen).
Plage Iftane (12 km unpaved road N31,11', 38.2" W9,48',55.0").: Langs de kust via stranddorpjes en mooie duinen staat op de kaarteeen witte route aangegeven zonder naam. Plage Iftaine (staat wel op de borden). Bounty-strand met zacht zand waar je in vast komt te staan. Wat een superplek om een paar dagen te blijven. We slapen in 1 van de winkeltjes met uitzicht op zee. Wauw wat een plek, deze moet je een beetje geheim houden voor de toeristen.
Tiznit (N29,41',39.1", W9,43',34.1"): Bij de man die ons geholpen heeft in Plage Iftaine gelunched op zijn boerderij. Betrapt op het geven van een reprimande, ik word op mijn nummer gezet in het Berbers. Op naar Tiznit waar de camping heel veel katten huist en het lekker vertoeven is met een hete douche en waar het lekker rustig/schoon is, dus 2 dagen gestaan. Wel brande de boel door bij een stel fransen omdat ze 380V kregen ipv 220V (Peter de erdder in nood heeft het voor ze gemeten zodat de campingbeheerder het geloofde dat de TV doorbrandde vanwege de stroomvoorziening. Tiznit stadje ligt naast de camping. Hier hebben we Khalid ontmoet , een engelssprekende jongen die ons uitnodigd om te gaan vissen in Aglou. Aglou (met stip): De hele dag en 's nachts gevist (resultaat 1 visje). We logeerden bij Khalid's familie cave . De hele kust heeft caves waar families hun vakantie doorbrengen en waar ze hun eten vergaren (mosselen, inktvis, vis, schelpdieren etc). Peter heeft zelfs onbekende gekookte schelpen gegeten (chapeaux). Wat nou dat iedereen op je geld uit is!!!!!!!!!!!!! Je moet het alleen niet zo nauw nemen met de hygiene.
Sidi Ifni (N29,22',40.7" W 10,10',42.6"): We keken al een tijdje uit naar Sidi Ifni om een paar dagen bij/met John (zie oversteek Marokko) te vertoeven en misschien wat te surfen. John blijkt in Agadir te zitten en de camping op strand is te vies voor woorden. De camping Municipal is oud, rommelig (vd Putten) maar heerlijk rustig. Heerlijk gegrilde kip gegeten in een schoon restaurantje.
Plage Blanche (N28, 57', 54.2", W 10, 36', 5.5"): Je kan via de alternatieve route naar Plage Blanche (O-Noun) maar we zijn bang dat het weer bergachtig is (blijkt achteraf makkelijk te doen met 4WD) Dus rijden we via Guelmin en dan naar Laksabi-Plage Blanche. Een schitterende piste waar ze hevig aan een weg bezig zijn. De route eindigd aan de kust waar een gloednieuw hotel/restaurant (The White Horse) staat. Je moet hier heel goed kunnen strandzeilen want er staat heel veel van die karren. We ontmoeten hier een stel spanjaarden (inclusief verpleegster die ons veel Tramadol meegeeft voor de weggeef). We slapen bij het restaurant in onze eigen tent (supervochtig).
Plage Blanche-Tafnidilt (N28, 32'75 W 10,59'569): Volgens de spanjaarden kan je niet over strand rijden dus wij rijden langs de kust maar via de kustpiste (later horen we dat je heel goed over strand kan).We eten gegrilde tarbot op uitnodiging van een visser en legerofficier (ondanks dat ik op hun stoep heb zitten poepen). Even de weg kwijt geweest op het laatste stuk. Blijkt om e hoek van deze route een schitterend nieuw hotel/camping te staat (Ksar) die gerunned wordt door fransen (ander woord voor schoon/mooie camping en lekker eten (wel wat duurder maar zeker de moeite waard). Hier blijven we 2 dagen om mijn verjaardag te vieren.
29 augustus 2003
Speciaal ontbijt voor m'n verjaardag voordat we op weg gaan naar TanTan om te internetten. We hebben een video gemaakt voor de website. Helaas geen verbinding in TanTan dus dan maar zo snel mogelijk door naar Layoune. Onderweg heel veel SMS-jes gekregen op de sateliet telefoon.
Tarfaya: een klein dorpje met een vissershaven. We eten hele verse gegrilde makreel (met vliegen).
Layounne N27,09',12.5'',W13,12',12.4'': Stadje ziet er redelijk goed uit. Helaas is de camping 19 km verder, deze camping (Nil) is de slechtste geweest van heel Marokko. Heel veel Marokkaanse kinderen, de smerigste wc's geen douches en op advies van de campbeheerder staan we vlak naast zijn trailer vanwege de veiligheid. Deze camping ligt naast een vuilnisbelt. We horen later dat er een super camping is boven Layounne, met heel lekker eten (Belgen). Bij het tankstation verkopen we onze eerste fles wisky (voor zo'n 12,5 euro, prijs komt niet in de buurt wat John zei maar toch met redelijke winst). We willen hier ook loodvrije benzine kopen voor onze Coleman kooktoestel maar helaas is hier al geen loodvrij meer te krijgen.
Dakhla: Ondanks dat we over deze camping lezen dat deze slecht is vinden wij dat het redelijk schoon en netjes is. Wel winderig maar met een strandje. Hier ontmoeten we de eerste overlanders Didi en Heike een duits stel die met een Mercedes G, 5 maanden door West-Afrika reizen. Zij zoeken ook mensen om mee samen te reizen dus spreken we af in Nouadibou (Mauretanie).
We moeten nog 1 dag wachten voordat ons visum ingaat voor Mauretanie. We gebruiken die dag om samen met Aziz inkopen te doen en om de wisky te verkopen. Het beste kan je diesel kopen voor de wisky. Bij de benzinepompen zijn ze in alles geinteresseerd als betaling maar vooral bier en wisky. Je kan je tank al laten vullen voor 1 fles. We hebben bij Aziz thuis heerlijk een vis-tagine gegeten. Onze laatste dag in Marokko.